چهار شنبه،  ۲۶  نوامبر  ۲۰۰۸


سرودۀ هذا بمناسبتِ هشتادمین سالـروزِ تولـدِ رفیق ببرک کـارمل،
شخصیتِ شناختــه شــدۀ ملی و بیــن المللی کشـور و رهبـر تـوانمندِ
زحمتکشـان افغانستـان کـه بیانگـرِ شمـه ی از افتخارات زنـدگی
ایشـان شمرده میشود بـرشتـه تحریر آمـد
.

 

پــاکیــزه دامن

بشنوازمن ایـن حکـایـت سرکنــم                                    
                                    دامنـــم از آب دیـــده تـــرکنـــم         
تـا شنیــدم روز آن فـرزانـه مـرد                           
                                   می کننـد تجلیـل دوستان همنبرد       
 
بــاز سخـن از پــایمــردی یـاد شـد                       
 
                                    دل درون سینـــه ام آبــاد شـــد       
 
اوهمان پـاکیزه دامن کارمل است                          
                                    یــارما و یــارتــو واجــمل است       
 
ایـن منـم اندیشه ام ارمان اوست                           
 
                                    افتـخـارم نــام او پیـمـان اوست       
 
روزگاریست بیـوطن افتـاده ایـم                           
 
                                    زنــده اما بی کــفـن افتـاده ایـم       
 
خانه خانه دروطن خون جاری است                       
 
                                  تا هنوزنیرنگ دشمن کاری است       
 
دوستان چشم ازحقیقت بسته اند                           
 
                                   تن بحرف بی اساس وارسته اند       
 
نـام ما امـروز نـام دیگـر اسـت                           
 
                                  پیـش بعضی فکـرخام دیگـراست       
 
  من بپـای پــرچـم ات استـاده ام                              
 
                           
   در دفـاع ازسنـگــرت افــتــاده ام         
بـا تـو هستیم فکــر تنهائی مکن                           
 
                                  فکــر ما یـــاران شیــدائی مکــن       
 
همچورستـم نام تـودربین ماهست                          
 
                                 تجلیـل ازروزنکویت دین ما هست       
 
از فـغـانـم نـی نــوا دارد هنـــوز                           
 
                                 بـــوی تـــو بــاد صبـا دارد هنــوز       
 
تـو مرا در نـو جوانی دیـِده ای                             
 
                                 چون پسردر راه خود پـرورده ای       
 
تـا که من فرزند خویش پنداشتی                          
 
                                 تخــم مهــرت بـر دلــم انبــاشتــی       
 
روح تو شاد ازخدا خواهم همیش                         
 
                                 تـــو بـخـواب آرام مـرد دادمنــش       
 
شــاد بـاد ای قهرمان مرد زمـان                          

چون (فعال) هر دم ستایم با ایمان


تـاج محمـد (فعـال)


۶  قوس ۱۳۸۷
 

 

 

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد

Copyright©2006Esalat

 

www.esalat.org