یکشنبه، ۱۶ فبروری ۲۰۱۴
پاسخ جالب به امرالله «صالح»
نظام «غیاثی»
امرالله «صالح» در صفحه ی فیسبوکی اش: «شعار ها کهنه شده بود و واقعیت تلخ تاریخ فرود آمده بود. چهره اکثریت مردم از فرط فقر خشکیده و چروک زده بود. مغازه های کوپونی عبادتگاه دومی مردم شهر بود. مردم به صف بستن عادت نداشتند و هر روز صبح هزاران انسان مانند عزاداران در مقابل مغازه های توزیع آرد فریاد میکشیدند که برایشان چیزی برسد. کوپون یا کتابچه توزیع غذای خشک سند نیمه مقدس بود.». «گاهی نگاه سربازانی که به چهار سوی شهر در لاری های عسکری می رفتند چنان بود که گویی آخرین خداحافظی خود را با شهر میگویند. صدای غرش توپخانه های که از شهر دفاع میکردند و فرود راکت هایی که شهر را میکوبیدند نمادی از جهنم بود که مردم در زنده گی میدیدند. "الکسی" ها رفته بودند و مرحله دفاع مستقل آغاز شده بود. اضطراب حالت طبیعی و روزمره مردم بود.»
نظام الدین «غیاثی»
جناب امرالله صالح، با حفظ احترام به دیدگاه و نظریات شما، می خواهم چند نکته را برایت نوشته کنم :
من امروز مقاله شما را با دقت خواندم. ای کاش که حرف های واقعی را منحیث جوان روشنفکرو روشنگر بازتاب میدادید و حقایق را کتمان نمیکردید و عوامل این صف بستن ها را در عقب مغازه های کوپونی هم واضح می ساختید؟
بلی حق با شماست که مغازه های کوپونی به عبادت گاه شهروندان ما مبدل شده بود؛ چون شهروندان ما به خصوص مامورین دولت در مرکز ولایات کشور به دزدی و چور و چپاول دارای های عامه و رشوت خوری عادت نداشتند و زنده گی کوپونی را ترجیح میدادند؛ نسبت به رشوت و چور و چپاول دارایی های عامه و بالاخره حرام خوری و به این پدیده ننگین و شرم آور عادت نکرده بودند؛ بل در تضاد با آن قرار داشتند و گرفتن رشوت را ننگ و حرام میدانستند و با این فرهنگ کاملن بیگانه بودند؛ ولی امروز چی؟
امروز برعکس است. شنیدن حقایق بالای بعضی ها ممکن سخت تمام شود و هضم آن هم مشکل باشد. در ابتداء باید گفت که یک تعداد از مجاهدین واقعی که علیه ارتش شوروی وقت جنگیدند و "جهاد" نموده بودند؛ بعد از تسلیم گیری قدرت و نظام سیاسی در کشور، سلاح های شان را تسلیم دولت نمودند و مصروف کار و زندگی خود در دهکده ها و شهر ها شده اند و یا اگر در حاکمیت حضور داشتند و یا اکنون هستند، سالم و پاک باقی مانده اند و در فساد و خیانت و جنایت دست ندارند که تعداد آن ها انگشت شمار است و خط آن ها جدا می باشد. ولی در اینجا منظور از تعدادی "مجاهدینی" است که حرام را بر خود حلال دانسته و جهاد شان را در بازار گرم به لیلام گذاشتند و برای جیفه ی دنیایی، آن را فروختند و خود را مالک ثروت و پول ها از راه های نامشروع ساختند. اینست نتیجه ی جهاد شان و خروج قطعات شوروی از افغانستان .
افزون بر آن، اگر دولت وقت یک «الکسی» را آورده بود؛ امروز تنظیم های جهادی «الکسی» های بیش از ۴۸ کشور را در افغانستان آورده اند و حضور پررنگ دارند. نمی دانم بین قوای نظامی شوروی و قوای نظامی امریکایی چه تفاوت و چه تعریفی نزد خودت جناب امرالله صالح وجود دارد؟
شما به جا و دقیقن فرمودید که مردم به صف بستن و نظم در عقب مغازه های کوپونی عادت کرده بودند؛ چون برتری جویی و امتیاز طلبی و زور گویی و بالاخره منطق تفنگ در جامعه حاکم نبود؛ بل انسانیت، قانونیت و منطق وجود داشت. قانون شکنی و تفاوت ها و بالاخره طبقات حاکم و محکوم و ظالم و مظلوم وجود نداشت؛ از بچه ی وزیر، رئیس، مدیر و جنرال گرفته تابه بچه ی یک مامور دولت همه در صف به نوبت ایستاده می شد همه از امتیازات مادی و معنوی یکسان برخوردار بودند، که این همه از یک اداره سالم و نظم و دسپلین در دولت و در جامعه نماینده گی میکرد و همچنان همشهریان ما به قانون و فرهنگ زنده گی همشهری و انسان و انسانیت احترام داشتند و به آن عادت کرده بودند؛ زیرا در قدم اول قانون را مامورین دولت مراعات میکردند.
هر روز صبح که هزاران انسان مانند عزاداران در مقابل مغازه های توزیع آرد فریاد میکشیدند؛ از حق و حقوق خود دفاع میکردند و خواستار حق خویش بودند. این همه بدبختی ها و ظلم و ستم را کسانی در حق همشهریان ما روا میداشت که کاروان های اکمالاتی دولت را بنا بر دستور استخبارات بیگانه مانع میشدند و راه های اکمالاتی را بالای هموطنان ما مسدود می ساختند و قطار های اکمالاتی دولت را به آتش می کشیدند تا برای همشهریان شان چیزی نرسد و کتابچه های توزیع غذای شان خشک در دست شان باقی بماند .
امروز همان مردم سنگ مردم دوستی را برسینه می کوبند و داد خواهی از حق و حقوق همان مردمی میکنند که دیروز خود از جمله ی کسانی بودند که حق و حقوق شان را را به طور اشکار پایمال مینمودند. امروز همان افراد در عقب مردم، خود را پنهان کرده و مردم را به گروگان گرفته و اکت های ضد پاکستانی و ضد روسی مینمایند. جالب این که چندی بعد خود در دامن همان روس ها پناه بردند و روابط تامین نمودند و به اصطلاح تف خود را دوباره از زمین . . . به هر صورت .
بعد از سقوط دولت داکتر نجیب الله و با روی کار آمدن دولت "مجاهدین"، دولت چه بدیل در مقابل کوپون مامورین دولت داشت، میشه جناب شما لطف کرده توضیح کنید؟
گذشته از آن شما خود نیک میدانید که بعد از خروج قطعات نظامی شوروی از کشور چه تعداد تانک و طیاره و وسایط زرهی و نقلیه از قطعات نظامی شوروی در افغانستان باقی مانده بود و الی آمدن "مجاهدین" حفظ شده بود که بعد به "مجاهدین" تسلیم داه شد؟ به یقین که خوب میدانید (بیش از دو هزار و ۵۰۰ تانک، ۵۰۰ هواپیمای جنگی و حمل و نقل و بیش از ۵ هزار وسایط نقلیه نظامی در افغانستان باقی ماند. اما بر سر این ادوات چه آمد؟
) و کی ها این همه را به دستور استخبارات بیگانه به خصوص پاکستانی ها تخریب کرده و از بین بردند؟ اگر شما حقایق را پنهان کنید، مردم و تاریخ پنهان نمیکند .
بلی این همه وسایط نظامی و تجهیزات و تانک و طیاره و سلاح، توسط تنظیم های جهادی وابسته به استخبارات بیگانه منجمله استخبارات پاکستان تخریب و از بین برده شد و به قیمت ناچیز بالای پاکستانی ها به فروش رسید و قوای مسلح افغانستان را به نام اردوی کمونیستی فلج نمودند؛ در حالی که در عقب این شعار های بی اساس اهداف سیاسی دگر نهفته بود، که بعد، جنگ های داخلی را توسط غلامان حلقه به گوش و بفرمان شان منجمله مسعود، ربانی، گلبدین حکمتیار و سایرین سازماندهی نمودند و تفرقه قومی و مذهبی و سمتی و غیره را دامن زدند و جنگ های تنظیمی را در کشور شعله ور ساختند که منجر به کشته شدن بیش از ۵۰ هزار همشهریان کابل و تخریب کابل گردید و استخبارات پاکستان و نظامیان شان به آرزوی دیرینه خود رسیدند .
همین رهبران "جهادی" و تنظیم های "جهادی" بودند که بالای همشهریان کابل رحم نکردند. کشتند؛ به راکت بستند؛ ویرانی کردند؛ چور و چپاول نمودند؛ و هر آن چه از دست شان آمد در حق مردم بیچاره دریغ نه ورزیدند و چنان عقده مندانه برخورد نمودند که مردم شوروی ها را برائت دادند.
امروز همه چهره های آن ها افشا شده به خصوص کسانی که اسلام را ابزار و وسیله ی دست خود ساخته بودند و زیر چتر اسلام و بنام جهاد، اسلام را لطمه زدند و هنوز هم به تداوم قدرت خود در کشور ادامه میدهند و بالای خون مردم تجارت میکنند و از خود حرکات و ژست های نمایشی نشان میدهند و شعارهای خدمت به مردم را نشخوار مینمایند و تظاهر میکنند. در حالی که در طول این مدت به مردم بیچاره و زجر کشیده چه داده اند؟ بم، راکت، مین، هاوان، گرسنگی، دربدری، بی خانمانی، بی ناموسی، هیروئین . . . غیره این است خدمات شان؟ و به نظر من بالای آب رفته بیل گرفتن کار معقول و منطقی نخواهد بود؛ باید بالای آینده تصمیم گرفت .
منبع: صفحه فیسبوکی امرالله صالح
منبع تصاویر: صفحه های فیسبوکی امرالله صالح و نظام الدین «غیاثی»
توجه!
کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است
کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد
Copyright©2006Esalat