پيام دوستانه و وطنی (صباح)

به نشريه زيبا و خواندني فردا تمنا دارم صحت و عافيت باشيد. به مثابه نشريۀ جالب و با آگاهي از رسالت نويسندگي و ژورناليستي، چرا خواستيد به ماجراي که از آن بوي دسيسه و نيرنگ ميايد خودرا شريک سازید، و من به اين نام و با اين تصوير در هيچ زماني به شما چنين مطلبي را نفرستاده ام و متيقين هستم که اين لينک نيز از شهکاري هاي مخالفين سياسي ام است که خواسته اند پاي شمارا نيز شامل توطئه بسازند. ولي فردا طوريکه با امانت داري و حقيقت نگاري مشهور و معروف است، آرزومندم با درک موضوع شامل مشکل موجوده نشده، منت وطني بگزارند .

http://www.farda.org/articles/08_updates/080600/article_s_radmard.htm

نشريه هاي افغان جرمن انلاين و . . . شخصيتهاي ملي و وطني، جناب معروفي، دانشمند گرانقدر سيستاني بزرگوار، آقاي مسعود آرين خراساني، آقاي محترم تارشي، جناب محترم عصردولتشاهي و . . .، صحت و عافيت باشيد. از شما صميمانه و خالصانه تقاضا دارم تا ثابت نمایيد که اين آدرس وبلاگ:

http://www.hamdard222.blogfa.com/

از کي و چگونه تهيه گرديده است، من با صراحت و صداقت اعلام ميدارم، که اين آدرس و ممکن است جعلکاري هاي ديگر نيز شود، متعلق به من، صباح، نبوده و من کوچکترين اطلاع درين مورد ندارم، همه وسيلۀ افرادی که تصميم به هم اندازي شخصيتهاي ملي دارند، دست به چنين دسيسه زده اند و يکبار ديگر اعلام ميدارم، که من با هيچ شخصيت فرهنگي و ادبي کشور دشمني و کينه و کدورت نداشته و صرف مشکل سياسي با گروپهای مشخصي از تفنگداران دارم که چنين دسيسه و ماجرا را راه اندازي نموده اند و تصاويرم از نشريه آريايي به سرقت رفته است.

من هرگز چنين کاري که خلاف تمام ارزشهاي انساني است نميکنم و نخواهم کرد و اصل ماجرا نيز مدت يکهفته ميشود که ادامه دارد و تصميم دارند با چنين کارهاي ناجوان مردانه مرا سهيم سازند که من اخلاقاً به خود اجازه نخواهم داد تا به چنين شيوه هاي که از آن ترور شخصيتهاي ملي و وطني خوانده ميشود مبادرت نمايم. و به هيچ صورتي داخل چنين ماجرا ها نخواهم شد.

اينهم اصل ماجرا هايم با تعدادی از سران جنگ سالار:

چرا بر ضد من دسيسه جريان دارد؟؟؟

تمام اين دسيسه و دسيسه کاري از کجا رهبري و هدايت ميشود و در هر موضوع چرا از من نام برده ميشود. من اعلام ميدارم انانيکه ميخواهند در هر ماجرايي به من مشکل ايجاد نمايند صرف و صرف دسيسه و توطئه بوده که از جانب دشمنان مردم افغانستان هدايت و رهبري ميشود و نميخواهم بيش ازين زندگي خود و خانواده ام را بدست اين جانيان به خطربي اندازم . چرا در دسيسه کنوني از من نامبرده ميشود و کينه توزانه نشريه مشعل را به ماجرا ميکشانند، بخاطر که مشعل در شرايط خيلي ناگوار دست کمک و همياري را بطرفم دراز و بزرگواري و شجاعتش را به اثبات رسانده بود و با اين کارش سالهاي سال بايد مورد تاخت و تاز و اتهام و جفنگ واقع شود .

انچه که از نام من نوشته ميشود دسيسه بوده که اينان با دروغ و اتهام و با پلانهاي که طي اين سالها طرح ريزي شده بود ميخواهند مرا به ماجرا داخل بسازند و من فقط اين نامه را به پيشگاه شما تقديم نمودم تا بدانيد که موضوع از چه قرار است .

مشکل من با اين گروپ نخي باريکي است، اينان در پاکستان با ارسال چند تروريست و آدم کش ميخواستند پسر هشت ساله ام را اختطاف و خودم را ترور نمايند که به همکاري و کمک ادارات مختلف بين المللي و وسايل اطلاعات جمعي بعد از تثبيت و بررسي عاجل از شر آدمکشان نجات يافتم. درينجا بي مورد نيست تا قسمتی از مشکلی که در پاکستان برايم در سال ۲۰۰۴ پيش امد تذکربدهم.

تمام افرادی که درين ماجرا دست دارند در يادداشتي نزدم محفوظ است .

من هيچگونه دخالت در هيچ ماجراي نداشته و با پيشکش نمودن اين نوشته ها به دوستان فوق الذکر اطمينان ميدهم که اصل موضوع را با متانت و جوانمردي درک نموده پي به دسيسه ببرند. و من بيش ازين حرفي ندارم تا خداي ناخواسته به من، خانواده و دوستانم بيش ازين مشکل ايجاد نشود و اينان که از همه امکانات برخوردار اند، دست به عمل هاي خطرناکي خواهند زند و اينجا با صراحت ميگويم، منبعد اگر هر مشکلي به من و دوستانم پيش مي آيد کار اين گروپ تفنگدار و شرارت پيشه بوده و دست من گريبان آنان را خواهد گرفت .

تمام افرادی که درين ماجرا دست دارند در يادداشتي نزدم محفوظ است . (صباح)

تقاضا نامه اینجانب (صبا ح)

برادر محترم جناب حامد خان (کرزی) رییس اداره انتقالی اسلامی افغا نستان .

جلالتماب گرامی کوفی عنان سرمنشی سازمان ملل متحد.

به ادارات محترم :

اداره بین المللی حقوق بشر، اداره مستبقل حقوق بشر افغانستان، دفتر سرمنشی ملل متحد در کابل، کمیته بین المللی صلیب سرخ . . 

صمیمانه ترین درود های گرم و آتشین مرا از گوشه مخفیگاه تنگ و تاریک دیارهجرت در شهر کراچی پاکستا ن پذیرفته منت گذارید.

قبل ا زتد و یرلو یه جر گه تصو یب قا نو ن ا سا سی مصا حبه دا شنم با را د یو د ری صدا ی آ مر یکا.

د را ین گفتگو تذ کر دا دم که :

تقریبآ د رشهربند ری کرا چی پنج تا شش صد هزا رمها جرسکونت دا رند، و لی با تا سف و ا ند وه فرا وا ن که نما یند گا ن ا ین مها جر ین نه د رلویه جرگه ا صطرا ری، نه د رشو را ی قا نو ن ا سا سی ونه د رلو یه جر گه کنونی نما یند گا ن ا نتصا بی ویا ا نتخا بی ندا رند . د فا ترد یپلو ما تیک و زا رت ا مو ر خا رجه نیزد را ین شهرا حسا س ا فغا نی ندا شته و تقر یبآ با مها جر ین بیگا نه ا ند، آ نها د رمرا سم ها ی سا ل نو، عید وبرا ت، تجلیل ا ز ر و زها ی ملی و تا ر یخی شر کت نمی نما یند به ا ین بها نه که ا منیت ما را چگونه تا مین می کنید ؟

د را ین مصا حبه تذ کردا د م که :

د رشرا یط مو جو ده قوا ی ا هتلا ف بین ا لمللی د ر ا فغا نستا ن به مثا به تا مین کننده گا ن ا منیت و آ را مش و ز ند ه گی صلح آ میزبه مر د م تلقی می گر د د . نبو د ا ین قوا یکبا ر د یگرا فغا نستا ن را بطر ف کشمکش و چو رو چپا ول سو ق خوا هد کرد .

با پخش ا ین مصا حبه ا زطریق را د یو د ری صدا ی آ مر یکا با تهد ید ها ی گونا گون بر خو ر د م .

یا د دا شت ها وا وا مرمتعد دی به د فتر( ...) موا صلت و خوا ها ن بر خو رد جدی با من شده بو د ند .

تا ا ینکه د رهشت ما رچ گر و پ ا ز تر و ر یستا ن و ظیفه می گیرند که آ خرین با ربا من تصفیه حسا ب نما یند، نا گذ یرخا نه را ترک و د رمحل نا معلو م ز ند گی دا رم .

آ قا یا ن عزیز!

با لا خره حوصله ا م بسر ر سید پس ا زا ینکه تعدا د ا فرا د معین مرا به قتل تهد ید نمو ده ا ند، ا کنو ن با ید گفتنی ها یم را با شماد ر جر یا ن بگذا ر م . ا ینرا نیزمی دا نم که تر و ریستا ن غیرت آ نرا ندا رند تا ا ز رو برو سینه ا م را هد ف گلو له خو یش قرا ربد هند . بلکه می خوا هند ا زعقب خنجربزنند و یا د را ین شهر که پو ل همه چیزپندا شته می شو د، د ست به ا قدا م د یگری بزنند ...

آ قا یا ن گرا می !

مرد م ا فغا نستا ن بد ست ا ینها وا رد ا شد تر ین بحرا ن حیا ت و مما ت ز ند گی شا ن شد ند . کشتا رها ی و حشیا نه و ظلم و نا روا بجا ن، نا موس و کرا مت ا نسا ن روا دا شته شد که در گفتا ر نیا ید، هو س و آ تش قد رت طلبی، تحمیل گری، تعصب گری، قتل و جنا یت گری، ا نحصا ر گری، عصیا نگری ،

تا را ج گری، بیگا نه پرستی، بی عفتی، و طن خرا بی، د زدی، ر هز نی، بی فرهنگی، گنجینه ر با ئ، چپا و ل گری، وآ د م کشی به ا وج خو د ر سید .

مر د م مظلو م و طن مو رد گرو گا ن گیری و سو دا با زی های ا جا نب و دست پرو ر دگا ن آ نها قرا رگرفت، کشو ر را بحیث میدا ن ا هتلا ف های ز ود گذ رو نا پا یدا رگروهای د رآ و رد که ر وزچند د رآ غوش گر م یکد یگر قرا رمی گرفت . ا مر و زهم رکا ب ا ین وفردا هم کنا رگروه د یگری می شد ند .

آ د م غرق د رشگفتی می شو د هنگا میکه ملل متحد را مشا هده می کند ا فغا نستا ن را سر زمین مر د م آ ن ندا نسته بجای نما یند گا ن وا قعی کشو ر با چهره های شنا حته شده مسلح وقا تل و آ د م کش د را ینجا و آ نجا مذا کره و د یا لوگهای فرما یشی و فر سا یشی بی نتیجه را برا ی صلح ا فغا نستا ن ترتیب می د هند .

بها را ن فصل خو ب ز ند گا نست
شگفتن های د و ر ا ن جو ا نست
شهید ا ن و طن د ر خا ک خفتند
گل سر خ ا ز قیا م شا ن نشا نست
.....
پیا م نو بها را ن پر ا مید ا ست
بر ا ی ز ند ه گا نی یک نو ید ا ست
به هر د شت که می بینی گل سر خ
د ر فش جا و دا ن یک شهید ا ست
.....
ز ما ن حیله و نیر نگ بگذ شت
سکو ت دا نش و فر هنگ بگذ شت
بخو ا ن شا عر سر ود ز ند ه گی را
غر یو بد سر شت جنگ بگذ شت .

ا ین سطرها که د ر قا لب تقا ضا نا مه د ر صفحه کا غذ به نگا رش گر فته شد ه ا گر پا ر چه ا د بی و شعر نیست، فر یا د و د رد ا نسا نی ا ست که تحت عنوا ن تقا ضا نا مه ا را یه می گر د د . که نخست ا ند یشه ا نسا نی را جو لا نگا ه خو د سا خته و ا زظلم و جنا یت شکوه ها دا رد. علتها ی ا یجا د حا د ثه ها را به ا نسا نها و جها ن بشر یت بر سا ند، تا همه به ا ین با و ر بر سند که ا یجا د ا ین مصیبت و تیره ر و زی ا مر خو د به خود نبو ده، جنا یت کا را ن و قا تلا ن بی مر و ت می خوا هند ا نسا نی را قر با ن هو سها ی پر ز ر ق و بر ق خو یش سا خته با ا نجا م ا ین عمل بر با قی لبها مهر سکو ت بز نند .ا ین تقا ضا نا مه را نمیشو د گفت که تو به و یا تسلیم نا مه ا ست تا د شمنا ن ا زآ ن لذ ت ببر ند، بر سیا ق زا هدا نه هم ا ستوا ر نیست که زا هدی را خو ش آ ید و عا بدی را نا پسند ا فتد د ر خلا ل ا ین نا مه مدح کسی هم نشده که د هن پر جو هر شو د، بخا طر د ر جه و مقا م نیز چیزی بنگا ر ش گر فته نشده که ز یب لو حه ها، ا خبا ر و کا رت ها گر د د . جنا ب آ قا ی ( کر زی ) !

د ر ا دا ره شما هزا را ن جر م و جنا یت صو رت می گیر د، عا ملین و مجر مین ا ین حوا دث را چرا به چنگ قا نو ن نمیسپا ر ید ؟ تا چه ز ما ن سکو ت و مصلحت ا ند یشی را پیشه می سا زید ؟ ا ینرا نیک می دا نم که مشکلا ت و پرا بلم ها ی متعد دی دا ر ید، و لی ا ین بر خو رد و خو د گذ ری با گذ شت هر رو ز و سعت بی سا بقه پیدا می کند خیلی ممکن ا ست که فر دا نتوا نید جلو آ نرا بگر ید و ذ هنیت ها را د ر مقا بل خو یش که هنو ز و قت دا ر ید خد شه دا ر نسا ز ید ؟

شا ید د ر ذ هن شما ا ین تصو ر قو ت بگیرد که من ا ز مر گ تر سیده ا م، می خوا هم ا ز شما مد د بخوا هم . خو د ا ین را می دا نید، بلی ! چو ن ا فغا نم و ا ین حق مسلم من ا ست که شما را به یا ری و همکا ری خو د فرا بخوا نم . ا ما گا هی ا ز ا ین تصمیم منصرف می شو م ز یرا شما د ر مو قعیت قرا ر ندا رید که بتوا نید ا ز ر و شنفکری حما یت بعمل آ و رید . د ر ر و ز رو شن و د رمقا بل د یده گا ن ادا ره و قا نو ن شما، حا جی عبد ا لقد یر معا و ن و دا کتر عبد ا لر حمن و زیر هوا نو رد ی و تو ر یزم کا بینه تا ن به جا و د ا نگا ن پیو ست . لطفآ بفر ما ید چه ا جرا ت صو رت گر فت ؟

جوا ب وا ضع ا ست که ( هیچ )

جنا ب کر زی !

قسمیکه شما خود مطلع هستید چالش ها و فریبهای زیادی در سر راه تان از طرف گروه ها ی کرسی طلب و فسا د پیشه قرا رد ا رد .

قد رت مدا را ن مسلح و تحمیلی ایکه، نه تنها منافع ملی را تامین نمیکند، بلکه کشور را در زیر چکمه های فر ما نرو ا ی مستبدا نه خو یش قرار داده و آزادی و استقلال سیاسی جامعه را نیز قربانی خواستهای قدرت طلبی خود و باداران خویش می نمایند. طی ا ین مد ت که ا ز حا کمیت شما می گذ ر د ر وی بعضی د لا یل معین به عوض افراد کار شناس و حقوق دان، اشخاص مصلحتی جای آنها را پر نمود. این اشخاص و شخصیت ها، نه تنها خد ما ت صا د قا نه و و طنپر ستا نه ا نجا م ند ا د ند بلکه با دسیسه های از پیش تعین شده حا کمیت مرد می را موردِ معامله و سو دا با زی قرار دادند. آنچه امروز به مشاهده می رسد، تلاشهای است که آگاهانه، پلانیزه شده و سیستماتیک از جانب توطئه گران قد رت طلب به ا جرا گذا شته می شو د. تهدید، تحمیل و معامله گری وضاحت داشته و دارد.

تو قع دا ر م که همه د ست ا ند ر کا را ن ا دا ره ا نتقا لی فضای آ لو ده ا ز تعصب و تنگ نظری را ا ز مقا بل د ید ه گا ن شا ن زدوده و خواست هر ر و شنفکر و طن را به عنوان خواستِ بخشی از مردم مورد احترام قرار دهند؛ در غیر آن تحمیل گری و ا نتقا م ستا نی آیندهء خوبی بدنبال نداشته و خشم و بی اعتمادی مردم نسبت به آیندهء نظام از امکان بعید نخواهد بود!

ر و شنفکر عزیز و قلم بد ست محترم !

د رد یا رغر بت و تبعید، بها ر را به ستا یش می نشینیم، آ ری، بها ر را . و تو شا ید، تو ای ر و شنفکر من، تو ای آ وا ره من، بر من بخندی، شا ید گیج شوی، شا ید بپرسی برا ی کی ؟ کدا م بها ر ؟

آ ری ! برای تو، برا ی من، برای ما، هما ن بها ری را که ندا ریم و با ید می دا شتیم، و لی د یگرا ن که بها ری دا رند و با بها ر شا ن و طنی، گلستا نی و چمنستا نی و د شت و د منی .بگذا ر برا ین ها و به خا طر ا ینها که ا زنوع من و تو هستند، با د رد و ا ند وه فرا وا ن لحظه یی بخند یم و شا د با شیم و مقد م بها ر را گر ا می بدا ریم . ا گر چند که همه چیزرا – و طن را، گلستا ن را، د شت و د من را و لب های خنده را ا ز من و تو گر فته ا ند، هر چند که یک لحظه شا د بو د ن و خند ید ن - و لو به جبر و تظا هر - برا ی من و تو خیلی د شوا ر ا ست، و لی ما و توبا لب های ا شک آ لو ده می خند یم، صرف برا ی آ نا ن و به خا طرآ نا ن که بها ر دا رند و سلا ح و ز و ر . زر ...

هر چند که من و تو همنوع کسی د ر د زد ی، قتل و غا رت نشده ا یم، هر چند د یگرا ن که د ر ما تم من و تو ا شکی - حتی ا شکی به ظا هر و برا ی یک لحظه – آ ری، برا ی یک لحظه و برای تسلی نر یخته ا ست، هر چند که نما یش مصیبت با ر من و تو برای آ نا نی که من و تو همنو عش می خوا نیم و با لب ها ی د رد و داغ به ا ستقبا ل بها رش می شتا بیم، شا ید منظره بو ده ا ست جا لب و د ید نی . و لی ا ین بز رگی و عظمت من و تو ست، ا گر چنین نبو د یم ، بز رگی ا زآ ن کسی د یگری بو د، ا زآ ن کسی د یگری غیر ا ز من و تو، بز رگی من و تو ا ز ا یثا ر و بو دن برا ی د یگرا ن و ا ز خو د گذ شتن آ غا ز می شو د، ز هی تو و ز هی من و زهی آ ن مکتبی که برا ی من و تو ا یثا ر را آ مو خته ا ست و عظمت را .

آ ری همو طن ر و شند ل و قلم بد ست !

تو هر کجا که هستی، ا گر ا مر و ز ا ین ا یثا ر و عظمت من و تو نبو د . من و تو هم ما نند د یگرا ن بها ری دا شتیم، ا ما بها ری د ر ذ لت و بها ری د رر سوا ی ... شا ید آ د م می کشتیم، جنا یت می آ فر ید یم، خا نه و ز ند گی مر د م را تصرف می شد یم، ز مین هموطن خو یشرا غصب می کر د یم، به نا مو س کسی تجا .. . می کر د یم و ...

که آ ن بها ر نبو د، بل نشا نه یی بو د ا ز نبو دن و ا ز حقیر ز یستن، ا ز ننگ و بد نا می و د ر مر دا ب و رکو د به سر بر د ن . خو ب ا ست که چنین بها ری ندا ر یم و ا گر می دا شتیم هیچ چیزی ندا شتیم و آ نچه که دا شتیم همه ا ش ننگ بو د، ننگ و حسر ت حقیر ز یستن و ... و لی حا لا که بها ر ندا ر یم همه چیز دا ر یم، آ ری همه چیز، غیر ا ز بها ر د ر ننگ ز یستن .

ر و شنفکر عز یز !

ا ین پیا م ا ز یک ر و شنفکر همو طنت ا ست که بد ستت می ر سد، ا مید وا ر م تا آ نجا که ا مکا ن دا رد د ر نشر و پخش آ ن تو جه نمو ده و ظیفه ا نسا نی خو یشرا ا نجا م دا ده منت گذ ا رید . با د ر ود ها ی گر م و صمیما نه . )صبا ح )

ر فتی به هجر ت خدا نگهد ا ر تو با د
چشم همه بر د ید ه خو نبا ر تو با د
ر فتی به سفر د ر شهر ا جا نب
گو یم د عا که خد ا مد د گا رتو با د
...
ر فتی به سفرتو ز ود بیا ی
د ر خا نه بیگا نه تو د یرنپا ی
ا ز بس جفا دیدی د ر خا نه و یرا ن
یقین کنم که تو د یگر با ز نیا ی .

چها ر مین نا مه ( صبا ح )

بل تو جه کو فی عنا ن و حا مد کر زی !

( نمیتر سید ا زآ ن ر و ز که خدا و ند
ا گر چه د یر گیر د سخت گیر د )

آ قا ی گرا می، مر د سیا ه و ستم د ید ه کو فی عنا ن سر منشی سا ز ما ن ملل متحد .

با تقد یم ا حترا م ! د عا ی خیر و پیا م ها ی د رد آ لو ده و آ ه و سو ز ها ی بیچا ره گی و تنها یم بر ا ی ا بد بد ر قه راه ا ت با د .

به ا ین نکته معتقد شد ه ا م که شما نمیتو ا نید هیچ د ردی را د وا سا ز ید،

ز یرا تا ا کنو ن د ه ها نا مه و پیا م من ا ز را ه ها ی گو نا گو ن به د ستر س شما و د فا تر ها ی متعد د تا ن د ر پا کستا ن و نیو یا رک قر ا ر گر فته و تا نو شتن ا ین سطر ها هیچگو نه جوا ب مثبت و یا منفی متا سفا نه د ر یا فت نکر د ه ا م . چند ین با ر مستقیم و یا غیر مستقیم و سیله تلفو ن به د فتر مها جر ین ملل متحد د ر کو یته و کر ا چی ا رتبا ط بر قرا ر نمو ده ا م ا ز آ نا ن نیز جو ا بی نیا فته ا م، طو ر یکه می گو یند و من یقین پیدا کر د ه ا م ا ین ا دا را ت شما بد و ن ر شو ت و تحفه نمی خوا هند با هیچکسی دا خل صحبت شو ند که با ا ند وه فرا وا ن من ا مکا نا ت پو لی ندا رم تا د رد م را به گو ش آ نا ن بر سا نم

جها ن د یوا نه غو غا ی خو یش ا ست
د و عا لم ا نجمن آ را ی خو یش ا ست
مگو ید قصه ا ز بین ا لملل هیچ
که آ نهم د ر پی سو دا ی خو یش ا ست
...
بینم بین ا لملل غمخا نه با شد
که ا و ا ز د ر د ما بیگا نه با شد
خلا ف را ی آ مر یکا نجو ید
عملکر د ش همه ا فسا نه با شد .

آ قا ی عنا ن !

آ نا نیکه د ر خط و سیر خد مت به ا نسا ن به پیش می ر و د و می خوا هند که د ر ا فکا ر و نظر یا ت مر د ما ن ستم د ید ه عطف تو جه فر ما ید و بنا ی یک صلح و آ را مش دا یمی را پی ر یزی نما ید هر گز غفلت و ذ لت را ما نند شما پیشه نمیسا زد . ا نسا ن مسو و ل و صا د ق، به سر نو شت مظلو ما ن و ا ز پا ا فتید گا ن می ا ند یشد و خو د را د ر د رد و غم بیچا ر گا ن شر یک و همنوا می سا زد،
ا وا ز د رد و غم د یگرا ن ر نج می برد و نمی پسند د که یک قد م ا ز مشکلا ت دا من گیر همفکرا نش کنا ره بگیر د و ر و ز و شب ا ش د ر جهت منا فع خود ش سپر ی گر د د . با قا طعیت می گو یم که تو دا را ی چنین خصلت و کر کتر نیستی و خد مت به ا نسا ن را و ظیفه خو یش نمید ا نی .

بیا عنا ن شنو ا فسا نه من
بخوا ن و رق ا ز ین غمخا نه من
ز تو دا ر م ا مید ها ی فرا وا ن
فتا د کو ه غمها د ر شا نه من
....
کجا ی مرد سیا ه کو فی عنا ن
بخو ا ن و رق ا زین مر د پر یشا ن
فتا د ه گو شه تا ر یک و تنها
ز د ست قا تلا ن نا مسلما ن
.....
بگو حقو ق ا نسا نت کجا شد ؟
بگو ا هد ا ف و آ ر ما نت کجا شد؟
یقین دا ر د همه مر د م د نیا
کجا د ر د ی بد ست تو د وا شد .

آ قا ی کر زی !

سلا م و ا حترا ما ت بی پا یا ن ا م را قبو ل فر مو ده منت گذ ا ر ید .

د ر کشو ر که جنگ و خشو نت جا ی صلح و ا منیت را تصا حب کند، چرا غ دا نش و آ گا هی به خا مو شی می گرا ید، تبعیض نژا دی، منطقه پر ستی، نا ا منی، آ د م کشی، جنا یت، بر بر یت، خو د سری و بیما ری ها ی زیا نبا ر و قد رت پر ستی عمو میت یا فته -- بیکا ری، بیما ری، گر سنگی و قتل و جنا یت گستر ش می یا بد، شیرا زه ا خلا ق جا معه د چا ر گسستگی می شو د و رو ند ز ند گی ا جتما عی د ر مسیر قرا ر می گیر د که لا جرم به پر تگا ه نا بو دی و ا ضمحلا ل منتهی می گرد د . د ر محیط و فضا ی جنگی و خشو نت آ میز، ا نسا نها به جا ی ا ینکه سنگ را ا ز سر راه هم بر دا ر ند، بلکه با عقد ه مند ی و خیر ه سری د ست به قتل و جنا یت ز ده صدا ها را د ر گلو خفه می سا ز ند .

آ ری آ قا ی کر زی !

نسبت به د یگر ا ن تو بیشتر د رد جا نسو ز ترو رو تر و ریز م را ا حسا س کر ده ا ی . پد رت عبد ا لا حد کر زی بد ست تر و ر یستا ن به قتل ر سید و خود ت نیز چند ین با ر با مر گ د ست و پنجه نر م کر ده ا ید . تو صد ها با ر به تر و ر و تر و ر یستا ن لعنت فر ستا د ه ا ید، پس چرا در مقابل خوا ست و تقاضا های مکرر من سکوت معنی دا ری را پیشه ساخته اید؟ بلی کرزی ! همین لحظه که این پیام را می نویسم با مرگ چندان فاصله ای ند ا رم و تروریستان بی رحم و قاتل در کمین نشسته اند.

شاید بدانی که قاتلان آدمکش کیها اند ؟ انانیکه به تو، به اداره انتقالی، به قانون و به سیاست های تو روزانه ده ها وصد ها مشکلات و پرابلم خلق می کنند. زیاد امکان دارد که از ترس و بیم آنها نتوانی به تقاضا ها و پیام های من جواب مثبت بدهی ؟ پس اگر چنین است شریفانه و خرد مندانه به تلویزیون ظاهر شده رسمآ استعفا بدهید تا در آینده از قضاوت و دا وری های مردم و تاریخ وطن در امان باشید.

اگر وضع بدین منوال ادامه پیدا کند با صراحت می گویم آینده روشن، قضاوت نیکو و دا وری شریفانه در مورد تو وجود نخواهد داشت .

تو با این نا چاری، ناگذ یری، سکوت، گذ شت، روزگذ رانی و ماست مالی بجای نخواهید رسید و این راهی که تو میروی به ترکستان منتهی خواهد شد و هم امید اینرا دا ری که در انتخابات آینده برنده شوید، نه امکا ن ندارد و لو که قوای نظامی تمام د نیا را با خود داشته باشید، ا گر یک روز ی بیگانه ها از این وطن بروند تو با این همه سلاح دار چه خواهی کرد؟ پس خرد مندانه بی اندیش و خود و مردم افغانستان را از این مصیبت و سیه روزی نجات بدهید تا دعای خیر مردم افغانستان توشه راه آینده تو باشد.

ز ا بر تیره خون میبارد آنجا
بهاران درد و غم می آرد آنجا
سلاح داران همه در قتل و کشتار
به جای گل ا لم میکارد آنجا
*****

جهان در فکر فتح کهکشان است
به سوی زهره و مریخ روان است
به ملک ما ز د ست جنگجویان
همه محتاج پی یک لقمه نان است
*****
وطنداران وطن دریای خون شد
فرو در ور طه مرگ و جنون شد
نظر کن برر وی مر د م حیران
ز د ست کرگسان یکد م زبون شد .

د ر د نا گفته !

یکی از واقعیتهای گویا و تلخ این است که ا ستعما رو همد ستا نش پیچیده ترین و گسترده ترین جبهه فرهنگی را علیه ملتها به نحو بی سا بقه پخش کرده اند که موثریت و نفوذ استعماری آن براند یشه ها و گرا یشها ی فکری، فرهنگی و اخلا قی ملتهای استعمار شده تا آنجا بر وفق مرام د یو استعمار است که ملتهای جهان سوم با پای خویش، در جهت آ ر مانها و منافع او گام بر میدارند . استعمار فرهنگی برنده ترین حربه ایست که در تطبیق آن شیوه های مختلف را با ابزار گونا گون در پیش گرفته اند. زیرا از این طریق است که میتوانند و توانسته اند تا از یکطرف به ا صا لتهای فرهنگی ملتها هجوم برند و اقوام را ارزشهای واقعی تمدن و فرهنگ گذشته شان دور سازند و فرهنگ بی تفاوتی، فساد، تبهکاری و اعتیاد را اشاعه دهند . بر نظام آموزشی، مراکز علمی و تحقیقاتی کشور ها محتوا ی د ر سی و اند یشه ها نفوذ کنند و استعداد های جوانان و نیروی کار آمد ملل را بمنظور تقویت بنیه اقتصاد ی علمی و صنعتی خود جذ ب و در نهایت پایه های استعماری خود را در جهان نصب کنند و با القای افکار قوم گرائی، ملیت خواهی و مذهبی تفرقه و جدال در اندازند و روح اتحاد و همبستگی را مضمحل سازند. ( طورکه د ر لو یه جرگه برج قو س چنین وا قع شد ) استعمار جهانی که امروز با نیروی استخدامی ساینس و تکنالوژِی و استعداد تحلیلگران، نبض اخبار و گزارشهای جهان را در د ست دارند. به ساد گی میتوانند حق را باطل وهر با طلی را حق جلوه دهند و د ر مقا بل حقیقت سکو ت نما یند ( ما نند را د یو د ری صدا ی آ مر یکا د ر مو رد من ) و ا ز جا نب د یگر دروغ بیافرینند و واقعیتها را به نفع خود تحریف کنند و از طریق ارتباط جمعی اخبار، تلویزیون، سینما، را د یو، مجلات و روز نامه ها برا فکارچیره شوند و جهان را در جهت منافع خود سوق دهند.

تقد یم به ر و شنفکرا ن آ زا د ه و طن !

زمین به خویش میبالد که عاشقان سر به کف آ زا دی و پا یمر دی دوشادوش هم در بالای او حرکت منظم دارند و با گامهای استوار منزل های طولانی عشق را یکی پی د یگری می پیما یند .

این سپاه ر سا لتمند صمیمانه به سوی نقطه های دور دست آرمان مقدس قدم به قدم پیش میروند و همه گی را به یک راه واحد روشن که فرجامش آ زا دی و خو شبختی ا ست فرامیخوانند . زمین افتخار دارد که این د لیران آ زا ده، درفش وحدت و همد لی را به سوی فتح سراسری و اقامه نظام عدالت د ست به د ست انتقال میدهند.این خاکدان دنیا مباهات دارد که هر روز در سینه های پاره پاره اش دل باختگان هدف و میراث داران آ ر یا نا ی کبیر با جسد های خو ن آ لو ده شا ن مد فو ن می شو ند وبا آ ر زو ها وآ ر ما نها د ر د ل تاریک خاک پنهان میشوند تا به روز نه نور برسند و در آن جهان پهناور چون کبوتران پرواز کنند و به طیب خاطر سیر نمایند . زمانه به خود فخر دارد که خاطرات و کارنامه های این لشکر یا ن سر به کف، خط سرخ شها د ت در ورق ورق د یوان تاریخ مکتوب است و قربانی های بی دریغ این سپاهیان ظفرمند سرمشق استقامت و دلاوری به آینده گان گردیده و می گر د د.

بلی! حرکت و قیام عاقلا نه همین پاسداران مزرهای صلح و سعا د ت است که نقشه های چندین ساله دشمن فتنه گر را با طل خوا هند کرد و از هیبت پیام و مبا ر زه همین راد مردان ا ست که خفاشان ظلمت پسند به خانه های عنکبوتی شان دو باره رو آ ورد ند و دیگر یاری ایستاد گی و مقاومت را در برابر این جنود حق از د ست دا ده ا ند و ناگزیر در پی مداهنت و نیرنگ شد ند.

باکرنش و سازش آرزو کردند تا این قافله حقیقت و صد ا قت را از پیش روی به دیگر زویایی تاریک زند گی باز مانند و خود در پرده های ضخیم غفلت و هوا پرستی محفوظ بمانند. اما چه سود که حیله و خدعه ها و ساخت و بافت کاری ها در جهت توقف کاروان آ زا د گا ن انجام داده نتوانست و د ر فرجام سر ها را به خاک مذ لت سایید ند و از اندوه و حسرت انگشت به دهن بردند و دندان خاییدند.

آسمان با این بزرگی نظاره گرهمت های بلند و عالی وارثان راه حق و عدا لت است، مسرت دارد از ین که راست قامتان این روزگار پر ماجرا با همه دشواری ها و مشکلات طاقت فرسای مبارزه به قد ری یک سرموی به آستان قدرتمندان سرخم نکردند . این لشکر سر بکف و عدا لتپسند، برخا سته اند تا فتنه های جاهلیت موجود را یکسره نابود کنند و د ر توسعه آرمانهای راستین چون امواج ناقرار اقیانوس بزرگ تاریخ را مرور نمایند !! اراده کرده اند تا در سفر طولانی عشق از خم و پیچ حوادث بگزرند و از شوق رسید ن به منزل های هدف، راه چند شبه را یک شب بروند. همین لشکر صداقت مند که بابر افراشتن درفش وحدت و یگانگی حاضر اند که جان را به خاطر جانان بدهند و اوراق دیوان خاطرات را به خون گرم شان رنگین سازند و به خط درشت کلمه ( همبستگی و آ زادی ) را در آن منقش نمایند. د ر خا تمه با ا برا ز سپا س و با تقد یم د رو د ها ی بی پا یا ن به تما م ر و شنفکرا ن عا لقد ر که با ا ر سا ل پیا م ها و نا مه ها ی ز یبا همکا ری و همبستگی خو یش را با من ا برا ز دا شته ا ند .

 ( صبا ح )

شکا یت نا مه ( صبا ح ) ا زآ غوش غر بت وخا نه بیگا نه! (سومین نامه)

تو منا ل بر تا بو ت فر ز ند خو د ا ی ما د ر م عنقر یب ا ست د شمنا ن را پا یه ا ی دا ر میبر ند ) بجای تهنیت بها ری وسرود نورو زی - پیا م وتقا ضا نا مه ا ز هم میهنان شکسته د ل وروشنفکرا ن آ زا ده :

 با ا برا ز سپا س ا زسا یت ها ی مشعل، جوا نا ن و طن، را د یو هزا ره گی ... که د ر پخش و نشر نا مه ها ی من ا ز هیچگو نه سعی و تلا ش د ر یغ نکر د ه ا ند، ا ز خدا و ند بز رگ برا ی شا ن تو فیق مز ید د ر راه خد مت به ا نسا ن ستم د ید ه و و طن و یرا نه را تمنا دا ر م . مسو و لین و صا حب ا متیا زا ن ا ین نشر یه ها نه تنها د را نتشا ر نا مه ها ی من همت گما شته ا ند، بلکه با بز ر گوا ری و خرد مندی ا ز فا میل ستم د ید من نیز وا ر سی و د لجو ی بزرگ منشا نه نمو د ه ا ند . بو د ند و هستند کسا نیکه قبل ا ز ا ین مصیبت، صدا ها ی به ظا هر د و ستا نه شا ن و قت و نا و قت بگو شم طنین دا شت و هر آ ن آ ما د ه خد متگذ ا ری و خو د گذ ری بو د ند و لی با تا سف و ا ند و ه فرا وا ن نه تنها یا د ی ا ز من نکر د ند بلکه با غیبت و عیب چینی مزا حمت نیز به ا طفا ل بی گنا ه و بی د فا ع ا م را ر وا د ا شتند .

د ا نشمند ا ن گرا می !

--(ر و ز به ) مد یر مسو و ل ماهنامه مشعل .

-- جو ا نا ن آ گا ه، آ یند ه سا زا ن پر ا فتخا ر، ا مید و چر ا غ ر و شن مر د م عز یز ا فغا نستا ن و نو نها لا ن عر صه ها ی د ا نش و فر هنگ، صا حب ا متیا ز و گر دا نند گا ن سا یت قشنگ و جذ ا ب < جو ا نا ن و طن >.

-- برا د ر گر ا می، د و ست نا ز نین، جو ا ن با ا حسا س و یا ر ر و ز ها ی د شوا ر گر د ا نند ه سا یت ر ا د یو هزا ر ه گی . بیا ید بگو یم که : ا فتخا ر به آ ن دا نشمند، شا عر، نو یسند ه، سیا ست مد ا ر، دا کتر، فلسفه دا ن، ا نجینر، ا ستا د، هنر مند ... که د ر مسیر شرا فت و مسلک و هنر خو د با مسولیت و د قیقا نه گا م بر دا شته غرا یز نفسی، هو سها ی پر ز ر ق و بر ق و خو د خو ا هی ظا هری خو د را سر کو ب و را م، سعا د ت خو د را د ر سعا د ت مر د م وو طن جستجو نما یند که ا ین خصا یل به جا و د ا نه بو د ن و ما ند گا ر بو د نش نقش تعیین کنند ه دا ر د .

د و ستا ن ر و ز ها ی د شو ا ر من !

شا ید عد ه تصو ر کنند که ا ین همه شو ر و نوا بخا طر آ ن خو ا هد بو د ن تا ز مینه پنا هند گی و یا بیر و ن شد ن به ا ر و پا و آ مر یکا را مسا عد سا ز م . به شما ا ز صمیم قلب ا طمینا ن مید هم که چنین تصمیم را به هیچو جه ند ا ر م . ا گر می خو ا ستم طی ا ین د ه سا ل ا قد ا می میکر د م، ا کنو ن به پا کستا ن نبو د م، ا ینها همه د سیسه و نیر نگ ها ی د شمنا ن ا ست تا ا ز ا ینطر یق تو جه ها را بطرف د یگری معطو ف بدا ر ند . من خا کتو د ه ها ی کشو ر م را و ز ند گی دا خل و طن را به آ سما ن خر ا شها ی نیو یا ر ک بر ا بر نخو ا هم کر د . ا ز ا ین زا و یه یکبا ر د یگر به شما قو ل مید هم .
د ر آ خر ین تحلیل، ا ز زحمت کشی و قد ر شنا سی ها ی تا ن د نیا ی سپا س نمو د ه،
می گو یم : ا ین همه تلا شها ی شما را به د ید ه قد ر نگر یسته و د رآ خر ین تحلیل ا گر ز ند ه ما ند م پلا نها ی نا جوا نمر دا نه د شمنا ن سو گند خو رد ه مر د م ز جر کشید ه و طن را د ر مقا بل د ید خوا نند گا ن نشر یه ها ی ز یبا شما قر ا ر خو ا هم د ا د . بگذ ا ر آ نو قت سیا ه د لا ن بی مر و ت مرا بی ر حما نه به قتل بر سا نند و من نیزبا و ر کنید با گذ شت هر ر و ز به مر گ آ ما د ه می شو م . د عا ی خیر من و ا طفا ل بی گنا ه من بد ر قه را ه شما با د

به آ هی د ر گلو بشکسته سو گند
به سو زسینه ها ی خسته سوگند
به ا شک ما د رکزدا غ فر ز ند
فر و ریز د برخ پیوسته سو گند
....
به پیری خسته جا ن ر نجکشید ه
که پشتش ا ز تهی د ستی خمید ه
به آ ن طفل یتم و بی پنا هی
که لبخند محبت را ند ید ه
....
قسم بر عا شقا ن با و فا ی
نبا شد بر نها د ش بیو فا ی
قسم بر د ختر کز را ه پریز
شیکبا ی کند د ر پا ر سا ی ( سهيلي )
....
و طن شیر ین تر ا ز جا نم شیر ین ا ست
پس ا ز ما د ر برا یم نا ز نین ا ست .

زما نی د ر بها را ن همه با قلب ما لا ما ل ا زعشق به وطن وآ سو ده ا زگر یه وا شک ما د را ن و بیوه ز نا ن برر وی بها را ن و شگو فه های فرو ر د ین خند ه می زد ند .

طفلا ن سرشا را زعشق وزند ه گی سربه صحرا می ز دند، به ر وی ( پرنیان هفت ر نگ ) پا می گذا شتند، ا زلا له ها گلد سته می سا ختند، سرود ز ند ه گی سا زمی کرد ند، د ر د ل د شت ها، د ر دا ما ن تپه ها، د رمیا ن وا دی ها و د ر کنا ررو د با رها، ز یبا ر و یا ن پا کنها د آ را سته با همه زیبا یی ها، برخم زنده گی می خند ید ند، و پیش سیما ی زیبا ی شا ن گلها ی خوشروی و طن سرفرود می آ و رد ند، آ نا ن چو ن آ هو ا ن ر مید ه، ما نند غزا لا ن خوش خط و خا ل و مثل کبک ها می خرا مید ند .

ز ند ه گی نوا ی د یگر، جها ن ر نگ د یگر وا نسا ن ها هوا ی د یگر دا شت . همه د ل ها سوز بو د و همه سوزها، سو زعشق وز نده گی، ز نده گی د و را ز برد گی و فا رغ ا زآ لود گی . ا ما با د ریغ و د رد که ا سلحه ها، ا نسا نها ی قا تل و و حشی و مرگ و نا بودی همه را ا زمر د م مظلو م و بی گنا ه وطن به یکبا ره گی گر فت، سا ز ز ند ه گی خا موش گشت و سو ز ز یستن و شو ق آ را ستن را به نا بو دی و نیستی دعوت کرد و همه چیز را با خو دبرد و کشت !!!

خو ن ز چشم ا بر می با رد به کهسا را ن همه
از چه مید ا رند و مر د م پا س ا غیا را ن همه
د ا ستا ن کا ر وا ن و د زد می آ ید به یا د
میز نند ا ز مرد می د م مر د م آ زا را ن همه
فکر آ را مش کرا با شد که ا کنو ن گشته جمع
بر سر مر د ه میهن تیز منقا را ن همه
حا فظ نا مو س میهن گشته مشتی نا به کا ر
پیره یی ا مو ا ل مر د م گشته طرا را ن همه
خبره گا ن علم و د ا نش نیززمید ا ن رفته ا ند
بر سر گنج طر ب خو ا بید ه شهما ر ا ن همه
د ر بسا ط عد ل و تقوا گشته ر ند ا ن جا یگیر
بر فر ا ز منبر حق ر فته غد ا را ن همه
کس نمی پر سد چرا ا ین بو م و بر و یرا نه گشت
کس نمی گو ید کجا شد جمعی معما را ن همه
ا ز چه ا فگند ند طو ق بند ه گی آ زا د ه گا ن
ا زچه تن دا د ند ود رخوا ری سبکبا را ن همه
ا ز چه می میر د گلا ب و لا له د ر لب تشنگی
ا ز چه می با ر د به فرق خا ر و خس بارا ن همه (غزنوي)

مرغکا ن خوش ا لحا ن آ شیا ن رها کرد ند، خو برو یا ن پا ک با ز ا زد شت و چمن دا من چید ند، گلها ی بها ری پر پر شد، سبزه ها ز رد گشت، چهره مر غزا ر پژ مرده شد و جو یبا ر خشکید، جا ی و فا ی خوبریا ن را جفا ی ا هریمنا ن گرفت، ا هریمنا ن بیگا نه پرست، د ر همه جا صد ا ی نو حه بلند شد، ا ز همه جا صد ای گریه بر خا ست . د یو بد سر شت جنگ و پیا م آ و را ن مرگ و نا بو دی بر چمنزا ر و طن پا گذ ا شته بود، عشق مرد، چمن مرد، بلبل هزا ر دا ستا ن ا ز قصه گفتن با ز ما ند . د ر و طن طبل و حشت و ریا را نو ا ختند وا ز و حشت آ نها فر شته ر حمت ر مید، ا لهه عشق د وری گذ ید، جای کبکا ن خوش خرا م را زا غ و زغن گرفت . جا ی حکا یت ( نا ی ) مو لا نا آ ن فر زا نه فرز ند بلخ گزین را عر بده تفنگ و تفنگد ا را ن گرفت . جا ی د یوا ن عشا ق د لبا خته را د یوا ن عشا ق سر با خته گرفت، بجا ی تو صیف عطر د ل ا نگیز گل ا زعطر د لا ویز خو ن شهید ا ن بی گنا ه و طن ز مز مه سر زبا نها شد، ز یبا ر و یا ن د یگربرای چید ن گل ها نرفتند، بلکه پا رچه ها ی ر نگین سا ختند و د ر توغ شهد ای خود آ ویختند و یا د ر میا ن لبا س خا ک آ لو ده و ژ و لیده د ر د ل صحر ای سو زا ن تا نا وقت ها ی شب بیا د شهید ا ن بی گنا ه و بی د فا ع خو یش ستا ره شما ری کر د ند و ا زغیرت آ ه شا ن را کسی نشنید . ( بلی ! همو طن مهر با ن من د را وا خیربرج جوزای سا ل هفتا د یک د ریک ر و ز تا سی هزا ر مزا یل برفرق مر د م مظلو م کا بل فرو د آ مد . ا ز پنجا ه تا هفتا د پنج هزا را نسا ن قر با نی جنگها ی قد رت طلبا نه، قدرت پر ستا ن گر د ید . تما م دا رو ندا ر کشو ر به یغما بر ده شد .)

آنجا که د ر د ل د شت ها و د ر دل شب ها نو ای نا ی چو پا ن بچه ها و سینه چا کا ن قصه عشق پا ک سرمی دادند، صد ای مر می خفا شا ن با لا شده آ نجا که د ربها را ن گل گشت جوا نا نی نیکو و خو برو یا ن ما هرو بو د، و یرا نه گشت . نو حه د لسو ختگا ن جا ی نا له د لبا ختگا ن را گرفت، شیو ن ما د را ن فرز ند مرده، جا ی را زو نیا زها ی عا شقا نه را گرفت، د شت ها ی که ا زآ ن جوا نا ن ما لا له می چید ند، ا زخو ن جوا نا ن لا له زا رشد، نفس د ر سینه خفه گشت و آ ر ز وها د ر د ل مرد .

جا ی نیا ز ها ی د لدا د گا ن را، نوا ی جا نبا زا ن گرفت، جا ی غز ل ها ی د لسو ز را مر ثیه ها ی جا نسو ز گرفت . د ر ده سا ل، ده سا ل تما م یک پا ر چه عشق ز مزمه نشد، یک نگا ه عا شقا نه رد و بد ل نشد و یک قصه پرسوزعا شقا نه سر ز با نها نیفتا د، تو گو یی ا لهه عشق مر ده و عشا ق سوگوا ر ا ند . جا ی د یوا ن غزل ها را د فتر چه ها ی خو نین ا شعا رحما سه ها گرفت . عشق سو را ن را بعه ها فرا مو ش و عشق جا ن سوز ملا لی ها و نا هید ها سر ز با نها ا فتا د . ا ین ا ست تحفه جنگ و جنگ آ و را ن . مسا فر ا ی مسا فر ا ی مسا فر

ز ملک خو د شد م آ وا ره آ خر
د رین د شت ها ی غربت بی وطن من
به مید ا ن بی و طن که ما ند م آ خر

ا لا کا بل ا لا و یرا نه من
ا لا ا ی قصه و ا فسا نه من
ترا ا ند ر حضو رم چو ر کر د ند
چه شد آ ن غیر ت مر د ا نه من

شب و ر و ز م گذ شت ا ینجا به خوا ری
ز ا حوا لم خبر د ا ری ند ا ر ی
برا ی د ید ن و با ز گشت به کشو ر
همه عمر م گذ شت به ر و ز شما ری

 مها جر تا شد م خا کم بسر شد
پی یک لقمه نا ن شا م و سحر شد
صبا ح یک غم دا شت غم و طن بود
به ا و ا فز و ده غمها ی د یگر شد .

تقد یم به مر د م و طن که پیو سته خو شی شا ن سعا د ت من و غم شا ن ما تم من بو ده ا ست . به گر ا می مر د م مظلو می که د را ثر بید ا د گری و و یرا نگری ا جنبی و ا جنبی پر ستا ن خا نه و کا شا نه شا ن به آ تش کشا ند ه شد و نا له ها یشا ن د ر نیمه شبها ی ظلما نی تا بیکرا نه ها پیچید و طنین آ ن ما تمها تا هنو ز ر وا ن و ا ند یشه ا م را می کا و د . عظمت مر د م نا ز نین من چو ن عظمت و شکو ه آ سما ن ا ستحکا م و جلا ل شا ن چو ن ا ستحکا م و جلا ل کوه، پا کی و صفا ی شا ن همچو ن پا کی و صفا ی مهتا ب و قهر و خشم شا ن به مثا به طوفا ن ا قیا نو س بیکرا ن ا ست .

همو طن گرا می و ر و شنفکر عا لقد ر !

تر و ر یستا ن تصمیم دا ر ند تا با گلو له حسا ب خو یشرا با من که صر ف وا قعیت گفته ا م تصفیه نما یند، ا گر د رآ خر ین تحلیل به ا ین عمل ننگین خو یش مو فق نشد ند با پیشکش نمو د ن پو ل به نیر و ها ی ا منیتی کشو ر میز با ن د ر مر ز مرا ا ز ا یشا ن بصو ر ت محر ما نه تحو یل گر فته به حسا بم بر سند .

ا ز شما برا د را نه و صمیما نه و بطو ر عا جل تقا ضا دا ر م تا صد ا ی کمک و همیا ری خو یشرا هر چه ر سا تر بلند نمو ده د ر د مرا به گو ش ز ما مد ا را ن کنو نی ا فغا نستا ن و نها د ها ی حقو قی ر سا ند ه ا زا ینطر یق خد متی را به ر و شنفکر آ وا ره و همو طن بیچا ره خو د ا نجا م دا ده ا ز یکطر ف مرا ا ز ا ین مصیبت نجا ت مید هید و ا ز جا نب د یگر د سیسه ها ی بعد ی قا تلا ن را که یقینآ فر د ا گلو ی ر و شنفکر د یگری را خو ا هند فشر د کو تا ه سا زید . سکو ت د ر مقا بل ا ین و حشیا ن آ د م کش به مفهو م آ ن خو ا هد بو د که د ر آ یند ه به هیچ ا نسا ن و طن ر حم نخوا هند کر د . ا مید وا ر م به تقا ضا ی من جوا ب مثبت گفته و ظیفه و طنی و ا فغا نی خو یشرا ا نجا م د ا ده منت گذ ا ر ید . با ا حترا م فا یقه ( صبا ح )

تقا ضانا مه ( صبا ح ) (دومین نامه)

هموطن عزیز!

دومین نامهء محترم استاد صباح از مخفی گاه یی که بنابرتهدید دژخیمان نابکار که ترور انسان های بیگناه و بی دفاع برای شان ساده تر از کشتن یک پرنده می باشد، در زمانی مواصلت کرد که با دریغ و درد تاکنون عکس العملی نه از جانب مقامات رسمی دولت افغانستان، نه از طریق سازمان های متعدد دفاع از حقوق بشر و نه هم از ورای امواج رادیوهای معتبر بین المللی چون بی بی سی،صدای امریکا و دیگران که زمانی چون تربیون دفاع از دموکراسی،حقوق بشر،آزادی بیان و مبارزین آشتی ناپذیر علیه بنیادگرایی و تروریزم خودها را معرفی و جلوه می دادند و اینک هم با خوش بینی تمام سیاست دولت کنونی افغانستان را در تمام عرصه ها تایید و از آن پشتیبانی می نمایند،انعکاس نیافته است .

برای من خیلی ناراحت کننده است که چرا این همه ارگانهای باصلاحیت که دفاع از آزادی انسان و آزادی اندیشه راسرلوحه کار شان قرار داده اند،در برابر سرنوشت یک انسان که جرمش همانا قلم رسا،اندیشه و اعتقادش به آرامی مردم و دموکراسی است بی تفاوت می باشند،تا او مورد پیگرد آن تروریستان ددمنش قرار داشته و هرلحظه در انتظارمرگ باشد. می خواهم یکبار دیگر توجه همه هموطنان عزیز،قلم بدستان،ژورنالیستان وسایل اطلاعات جمعی داخل کشور و برون مرزی را به دفاع از استاد صباح ژورنالیست،مورخ و شاعر برجسته، نستوه و مبارز راه آزادی و اعتلای کشور ما جلب دارم .

نامه سر گشاده ( صباح ) به روشنفکران گرامی، هموطنان عزیز و وطنداران مهاجر من.

افتخار به ان قلم و زبان که بیداد را بی پرده بیان و بیداد گران را بی پرده نشان دادند، به همو طنا نش و به جهانیان، افتخار به رنگ آن قلمی که با نوای خود نوای یتیم ما رادر برابر د ید جهانیان قرار داد، افتخار به قلم و اهل قلمی که سوز و گداز محیط غربت و ایا م فرقت ما را بیان کرد، افتخار به قلمی که جریان جد ل حق و باطل را نمو دار ساخت و آن همه سوز و آه آوارگان مظلوم و خانواده های رنجور و اواره را نقش کرد و این نقش حقیقت را به جهانیان ظا هر وآ شکا را نمو د، و خوشا به ان قلم و اهل قلم که قصه برخورد نیکی را با بدی رحمت را با وحشت و داد را به بیداد رقم زد و اکنون جریان وحشت و بر بر یت سلا ح را رقم می زند . افتخار به قلم و ا ند یشه ر و شنفکری، که قصه کشتن و بستن بی گنا ها ن را افسانه روز گار ساخت، افسانه و جاویدانه در لوح تاریخ زمان . قلم ما که روز گار درازی نقش وحشت و بیداد سلا ح را در خاک ما رقم می زد، و امروز رسالت دیگر یافته است، رسالت وحدت و یکد لی ها غلبه نهابرستمگر ها . در ین مقطع خاص زمان این گاه که چرخ روز گار به سر خرویی مر د م محتا ج ا فغا نستا ن و شرمساری سلا ح و سلا حدا را ن دور میخورد باز هم قلم است که راه مان را بسوی پیروزی ها می نمایاند .

قلم ما اکنون نقش واقعیت هاست، واقعیت های از سوز و گداز جامعه، سوز و گدازی که از ده سال جدال، جنگ و خو نر یزی در سینه او گره خورده بود، اینک این گره ها باز میشود و ملت ما با پای پیروزی راهی وطن خوا هد شد، وطنی که برای آن زرمیده، برای آن جنگیده و برای آن سر نهاده است. اینک باز موقع آن میرسد که قلم ما ساز هستی را در شهر ها و روستا های خاکتوده ها ی کشو رما ساز کند، در دره های هندوکش، در کرانه های آمو و هریوا در کابل و زابل در قندهار و ننگرهار در بلخ و بخدی، در باغ پیروزی غزنه، در پای منار های جام به تصو یر بکشد .

طعم و لذت آرامش را کسی خوبتر احساس می کند که بعد از عبور از فراز و نشیب ها و قبول زحمتها و رنجها و مشکلات متعد د به ان رسیده باشد ! نه ناز پروردگانی که در آسایش به دنیاآ مد ند و در عیش و عربده زیستند و در اوجنای خلسه بر انگیز مستی سقوط کر د ند . حرفم، گفتنی هایم و درد ها ی دلم با تو است ای رنجد ید وطن!
برای تو میگویم!
درد های نهائی ام را بتو می نویسم !
و به خاطر تومی سوزم!
اینهمه مشقت وسیه روزی را بخاطر تو میکشم!

بلی!

از تو گفته بودم، از تو حمایت نموده بودم و حق و حقوق ترا خواسته بودم.
حق تو مهاجر دور از وطن و دور از خانه و زاد گاهت را !
دست از طلب ندارم تا کام من برآ ید
یا جان رسد به جانان یا جان زتن برآ ید .
اگر لحظه از غم تو غافل شوم و در عالم خیال بر بال آرزو مندی و غم شریکی، لحظه به لحظه دقیقه به دقیقه، ساعت به ساعت، روز به روز و هفته به هفته ماه به ماه خاستن و افتیدن و تکاپو، تا رضایت ترا نبینم زندگی بر من حرام است، پس بیا با من همنوا شو تا حقوق خویشرا بگیریم و مرا که بخاطر تو میخواهند بکشند دستانم را بگیر ید و مرا یاری و مدد نماید.

روشنفکر عالیقد ر، هموطن گرامی و وطندار آواره من !

بیاید بپرسیم ؟ که جناب آقای کرزی، رادیود ر ی صدای آمریکا و ادارات بین المللی حقوق انسان که نوا های انسان دوستانه و( به ظاهر) افغان پرستانه شما گوش فلک را کر نموده بود، چرا در مقابل خواست و تقاضای روشنفکر آواره که هر آن به مرگ تهدید می نمایند سکو ت معنی داری را پیشه کرده اید، علت معلوم و واضع است، نمیخوا هید دل تفنگ داری را از خود برنجانید تا اهداف و پلان های بعد ی شما صد مه نبیند و مصلحت اندیشی را بخون بی گناهی مقدم میشمارید . نشنیده اید که گفته اند :

خون نا حق دست از دا من قا تل بر نداشت
د یده باشید لکه های دامن قصاب را.
با تقد یم د رو د ها ی بی پا یا ن ( صبا ح )

بچشمم قطره اشکی بجاماند
امید آخرم دست دعاماند
نهال آرزو هایم به غربت
یکی زخم تبر بافی چرا ماند؟

******
بچشمان اشک غم دارم دل تنگ
ز بی مهری زنامردی زنیرنگ
به شهر غربت و گوشه سکوت
هر آن با قاتلان دارم سر جنگ
******
خدا یا سینه ام شهر جنون شد
از این بیگانهگیها غرق خون شد
سعادت های تو ( صباح) به غربت
به تنهای فتاده سرنگون شد .

پيام جدی و عاجل صباح

با تقديم سلام و احترامات فراوان!

طوريکه هموطنان عزيز و روشنفکران گرامی اطلاع دارند از تاريخ 5 مارچ 2004 به اينطرف مورد تهد يِد و تعقيب گروپی از تروريستان وحشی و قاتل قرار گرفته مجبور به ترک منزل شده و در گوشه مخفی گرديدم.

بلی هموطنان عزيز !

ممکن در ذهن شما اين سوال پِيدا شود که به کدام جرم؟

1- در سال 2000 کتابی نوشتم تحت عنوان " از تصرف کابل تا سقوط مزار"  که بوسيله اداره مطبوعاتی افغانی در پشاور پاکستان چاپ و به دسترس علاقمندان گذاشته شد.اين اثر در دوران حاکميت طالبان و پس از سقوط امارت نام نهاد اين گروه و جاگزينی اداره موقت توسط گروپی از تفنگداران تحريم و اجازه د خول آن به داخل کشور داده نشده مورد قهر و خشم قرار گرفتم.

2- تقريبآ يکهفته قبل از تدوير لويه جرگه تصويب قانون اساسي < قوس 1382 > مصاحبه داشتم با را د يو دری صدای آمريکا، در اين مصاحبه از حقوق مشروع پنج تا شش صد هزار مهاجر افغانستان در شهر کراچی حمايت نموده، نقش روشنفکران در نظام آينده کشور، شيوه های پروسه خلع سلاح عمومی، استقرار نظم و قانون در سراسر وطن و ضرورت فعلی قوای حافظ صلح در افغانستان . . . را برجسته ساختم، با پخش اين مصاحبه به تهديد های گوناگون مواجه گرديدم .

3- از جريان کار لويه جرگه دوگزارش مفصلی داشتم که توسط سايتهای آريايي و سپيده د م به دست تشر سپرده شد.

4- مقاله تحت عنوان " گفتنی های خيلی ضروری پيرامون مسوده قانون اساسی " در سايت های آريايي، سپيده د م، پيمان ملی، حقيقت، آرمان، جنبش . . . به نشر رسيد.

5- مقا له ها و تحليل های سياسی فراوان نوشتم که در اخبار آزادی، مشعل و نشريه های در کانادا و سايتهای آريايي، مشعل، سپيده د م، جنبش، حقيقت، آرمان، جوانان وطن، اسير، کلکين . . . اقبال چاپ پيدا نموده اند. اين همه فعاليت های قلمی ام نمکي گرديد که به زخم خونين گروپ مشخصی از تقنگداران پاشيده شد، آنانرا بيش از بيش به انتقام ستانی و خفه نمودن صدای حق گفتن و حقيقت بيان داشتن تشويق و ترغيب نمود. به تاريخ 20 اپريل 2004 اعضای خانواده ام نيز مورد تهديد، تحقير و توهين تروريستان سلاح دار قرار گرفته و اطفالم از رفتن به کورس های آموزشی منصرف شده بالاخره با بجای گذاشتن خانه و تمام اثاثيه منزل مجبور به ترک شهر کراچی گرديده و در محل نامعلومی مخفی گرديِد م.

تا اکنون ده ها نامه و پيام من از راه های گوناگون عنوانی کرسی نشينان اداره انتقالی که با شعار های فريبنده ای - دموکراسی، مردم سالاری و آزادی عقيده و بيان ميخواهند به حاکميت خويش ا دامه بدهند گسيل گرديد. عنوانی سازمان ها و نهاد های حقوقی بين المللی که نوا های بشر دوستانه و خير خواهانه شان در ظاهر گوش فلک را کر نموده ولی عقب پرده با سازشها و نيرنگهای استعما ر گونه در هم آهنگی وزدوبند های تنگا تنگ با سلاح داران قرار دارند.ارسال شده است با اندوه فراوان تا ا يندم به جوابی که در آن اين عمل قاتلانه تروريستان محکوم گرديده باشد دريافت نکرده ام، علت نيز معلوم است- در اين مقطع زمانی آنان نمی خواهند تفنگداري را از خود برنجانند تا مورد قهر و غضب آنان قرار گرفته از کابل اخراج شده و يا به سرنوشت ديگری مواجه شوند. هموطنان گرامی و روشنفکران عالیقدر! آخرين اميد و آرزويم به مشوره و رهنمايی هاي خرد مندانه شما بستگی دارد لطف نموده هر چه عاجل رهنمایی و هدايت بفرما یيد تا چگونه بتوانم از اين مصيبت و سيه روزی نجات پيدا نموده راه بهتری را جستجو نمايم .

در خاتمه از همکاری و همياری نشريه مشعل که ازمشوره های صمیمانه شان بهره مند شده ام ابراز تشکر و قدردانی نموده موفقيت دايمی شانرا تمنا دارم.
با ابراز سپاس از سايت های :

حقيقت، آريايي، آرمان، جوانان وطن، کلکين، سلام . . . که در نشر نامه های من توجه برادرانه نموده اند.

برادران گرامی !

حبيب سلطانی، اسد الله علم، د ست اندر کاران سايت قشنگ جوانان وطن . . . که با ارسال پيام ها و ابراز همبستگی بزرگوارانه از من و فاميل ستمديده ام وارسی ودلجویی نموده اند توفيق بی پايان را برايشان آرزو دارم. در پايان اين تقاضا نامه با ابراز سپاس بی پايان، با تقديم درود های فراوان و با دعای صبحگاهان به دفتر حقوق بشر و محيط زيست افغانستان و از شخصيت های ملی و دانشمندان عرصه های فرهنگی و حقوقی کشور عبدالرحمن "هوتکی" ريس و مقيم کهکشان معاون اداره حقوق بشر و محيط زيست افغانستان که با نشر اعلاميه و همکاری های همه جانبه تا آنجا که امکان داشت از سعی و تلاش انسان دوستانه دريغ نکرده اند توفيق مزيد شانرا در راه خدمت به هموطنان درد ديده و روشنفکران رنج کشيده خواهانم و آرزو دارم تا خداوند <ج> لطف خويشرا از آنان دريغ نفرمايد و طول عمر به ايشان و توفِق بی پايان به اين اداره عنايت فرمايد تا آنان بتوانند مصدر خدمت بيشتر و خوبتر به توده های مليونی کشور شوند.

با عرض حرمت ( صباح)

 

توجه !

کاپی و نقل مطلب فوق صرف با ذکر نام و ادرس سایت «اصالت» مجاز است !

  

www.esalat.org