به پیشواز از بزرگداشت هشتادمین سالروز تولد شخصیت مبارز
راه سعادت مردم افغانستان
کرۀ خاکی ما هر روز شاهد تولد و مرگ صدها تن موجود نسل انسانی، از دنیایی که ما تصورش را داریم میباشد. انسان موجودی است که بنا به داشته های ناب (ویژه) از او به حیث اشرف مخلوقات تعریف شده است. انسان همانطور که موجود با ارزش است، زندگی او هم برای خودش و هم برای وابستگانش عزیز است.
وابستگی دو نوع است. یکی وابستگی مادی است که همان خون تباری میباشد. دیگر وابستگی روحی است، که معراج پیوندگاه انسان است.
جاویدانگی شخصیت های بزرگ در چنین وابستگی است. از اینجاست که شخصیت های بزرگ تاریخ را با دو یاد بود گرامی میدارند. یکی سالگرد بدنیا آمدن اوست و یکی سالگرد جاودانگی اوست. از اینرو ارمغان شده است تا برای ادای حق شناسی به پای یکی از این شخصیت های جاویدان تاریخ مبارزات راه سعادت انسان بنیشینیم که او رهبر فقید و فرزند صدیق مردم افغانستان است.
وقتی نام خود را در قطار تعدادی از رفقا به عنوان آن خواندم که برای برگزاری جشن تولد رهبر صدیق مردم افغانستان فقید ببرک کارمل سهم داشته باشم.احساس کردم که برنده تحفه ای از قیاس آرزو های ناممکن شده ام. در اول برایم بسیار مشکل افتاد که چگونه میتوانم با این بال های ناتوان در قطار پروازعنقا های دور پرواز بال بگشایم. اما موهبت این فراخوان راهنما شد تا انجا که توان است به دنبال قافله ای، قافله سالار مبارزه سعادت انسان راه بیافتم.
لذا از شما رفقای ارزشمند اجازه میخواهم با شیوه ای بیانی که رهبر فقید مردم افغانستان دوست داشت به پیشواز این تجلیل گفتنی های خود را بگویم.
اکنون که ارمغان است به پاس آرمانها و اهداف و کار کرد های این نام ماندگار از تولد شخصیت وابسته به تاریخ تجلیل گردد، قصد این نخواهد بود که فقید ببرک کارمل را معرفی نمائیم.
زیرا او خود معرف هویت خود بود. یعنی هم دوستان مردم افغانستان و هم دشمنان مردم افغانستان او را میشناسند. اینکه چرا دشمنان مردم افغانستان با او، با آرمانش، با یارانش و در حقیقت با مردمش دشمنی دارند واضح و روشن است. اما ضرور است راه و رسم مبارزه اورا که تجمع فرزندان مردم افغانستان را در یک تشکل واحد آرمانی رهبری میکرد و ما رهروان آن آرمان هستیم به قناعت و قبول برسانیم و آرمانهای او را، اهداف او را که خود متعهد به آن هستیم تحقق ببخشیم.
رفقا: از دیریست آوازی بگوش من طنین می اندازد. من این صدا را خوب میشناسم که آواز روح رفیق کارمل است. بما میگوید، شما مرا میدانید، که من از دار دنیا یک خانه معنوی داشتم، که آن خانه، حزب من بود (ح.د.خ.ا.). و میراث من برای شما همان بود و بس!.دلم در این همه خانه های نوساخت کوچک شما (احزاب و سازمان های مستقل جدا شده از ح.د.خ.ا.) تنگ میشود. من در همان خانۀ فراخ و آزاد (ح.د.خ.ا.)، آرام هستم، اگر هنوز هم به گفتار بزرگان احترام، اعتقاد، اعتماد و باور دارید، برای شما فرزندان خانۀ مشترک میگویم، بیائید همه در یک خانه (ح.د.خ.ا.) زندگی کنید و روح مرا آرام سازید!
چه کسی به این آواز باور ندارد ؟ بلی، همه باور دارند. پس بیائید با جواب مثبت به آواز روح رهبر ما ازاین روز به حیث روز آرمان این بزرگ مرد تاریخ مبارزات عدالت خواهانه کشورما واقعأ تجلیل نمائیم. بیائید این روز را بنام وحدت فرزندان صدیق مردم افغانستان با یک اقدام شجاعانه ماندگار بسازیم. بیائید با تمام صداقت میان هم تفاهم نمائیم و تشکل واحد را در خانۀ مشترک و بزرگ مان دوباره به وجود بیاوریم.
دراخیر از فراخوان سایت «اصالت» بخاطر برگذاری هشتادمین سالروز تولد رهبر فقید مردم افغانستان حمایت مینمایم، علاوه برآن از مسوولین کمیسیون برگذاری این گرامیداشت میخواهم این دعوت را به مثابه بهم رسانی هدفمندانه، و انسجام اعضای خانوادۀ بزرگ مان برگذار نمایند.
شادمان باد روح گرامی رفیق ببرک کارمل، فرزند صدیق مردم افغانستان !
محمد یعقوب هادی