Thu, June 3, 2010 22:14


امین الله مفکر امینی

 

      راه و رسم جهادی ها

 

                      گفتم  سر  کنم  دمی  به  یادی  گذشته  ها 

                                                        پرده  کشم  شام  غمم  بسرود  ترانه ها

                             کز  شور  و  نوا  بود شاخ سروم پر توان

                                                        ز  تیری  جفا  نبود  به جسمم  نشانه ها

                             خوش  بودم  به  لانه  چون  مرغکی  بنوا

                                                        صلح  بود و  نبود نشانی  ماتم  خانه ها

                              بودم  با  من  بآن  خاک سیم  و  زر نهاد

                                                        مفتخر  از  علم  و فن  میراث زمانه ها

                              را  حت  آ فرین  بود  سایه  بید  و  چنار

                                                        پُر  کیف  بود  نوای  پرنده  بر  لانه ها

                             بودم  آزاده  مرغی  به   پرواز  در  وطن

                                                        نبود  ز  ظلم  و  شرر این همه فسانه ها

                             هر یک مصروف کار و بار به خدمت وطن

                                                        ترس  نبود  ز  آتش  سوزی  آشیانه  ها

                             دهقان  و  کارگر  بو د ند  نعمت  آ فر ین

                                                        همه تحت  درفش واحد، بهدف  نشانه ها

                             عالم و عارفش  نیز مشغول  شُغل  خویش

                                                        رزمنده  گانش  سُرودی  نوین  ترانه ها

                             افسوس خوشیها گرفت  ساز و  برگ  دگر

                                                        طالب  بسته  کرد  خردمند  بزولانه  ها

                             نمو د ند  و یر ان  میهنی  آر یا ی  کهن

                                                        کشتند  بیگناهان  و  تارا ج  خزانه  ها

                             فر یاد  کردند که  ملحدین  گرفته  جای

                                                       براهییان  حق  بستند  سیه  کار نامه  ها

                             پیر  و  جوان  سر  بریدند همه  ز  جهل

                                                        مُسلم  گفته  سوختند  از  خشم  خانه ها

                             کر د ند بسته آز اد ه  گا نرا  بال  و  پر

                                                        مُلک  آبایی  گشت چون  ماتم  خانه  ها

                             سر شتند  بر تر ی ملیتی  بر  ملیتی  دگر

                                                        کر د ند  تسو ید  قوا نینی  خصمانه  ها

                             صدای غم  شریکی آمد از  مردم  جهان

                                                       ز هر ملت و  ملکی ز دوردست کرانه ها

                             همه دانند غم  و  دردی ملت  ستم  کشیده

                                                        که  جهادی  جوید  بقتل  مومن  بهانه ها

                             نبود ا عمال سیا هشا ن بر مشی  قر آن

                                                        این  ر ه  و   رسم  نبود  بهیچ آستانه ها

                             بهر خدا ! با ید ا ند یشید  بر و ز  جزا

                                                        مومن  غم  زداید ز دیده  و غم  خانه ها

                             دشمن  بکمین  و یرانی  میهن  ما و تُست

                                                        نمک   ادا  کنیم، دست  بریم   بیگانه ها

                             مُفکر را چاره  ز غم و  رنج باشد و  درد

                                                        که  دشمن  نبود  دور  و  بری کاشانه ها

 

 

امین الله مفکر امینی از ایالت منی سوتای امریکا

 سروده شده برج ثور ۱۳۸۲

 

 

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد

Copyright©2006Esalat

 

www.esalat.org