غلام جیلانی "پژ.وه"
چهارشنبه، ۲۰ اگست ۲۰۰۸
|
چون تهی مغزی به فطرت ای حباب گوچــــه داری از عملــکرد حیـــات تا به کی پنهان نمائی اصل خویش گفت من هستــــم نــمای زندگــــــی من کجا و جسم فربه همـــــچو گاو من کــجا و این همـــــه زشتیی دهر با همـه پوچی کــه دارم ای "پژوه" گفتـمش در نقش انســــان سر برار من نگویم گـاو فربــــه را بــــــمان لاغر و فربه در اینجا شرط نـیســت ز آنکه میتــابد فروغ اخـــتــیــــــار شش جهـــــت گلزار و تمهید بــهار میــــتوان بودن یکی کانــــون نــور میتـــــوان بر سبزه زار پُــر عطـش میتـوان در نقش حـیوان جـلوه کرد پس میــــان اختیـــــار نیــک و بـــد تا در این یک دم حیــــات مستـــعار |
با تکــــــــــبر می خـــــــرامی روی آب بادی تندی گـــــر زتو گـــــیرد حســـاب من ملولم زین حجــــــاب وزین حـــجاب از حباب بی زبان اســـــت این جــــــواب من که اگاهــــــم زالطــــاف قصــــــــاب جبر آتـــــش را نــــکو دانــــــد کــــباب شادمــــان و تــــــر زبانـــــــم روی آب تا شــــــوی اگه زهرخـــــــوب وخراب تا نباشی مضطــــرب از هر قصـــــــاب تا تــــــــــــــــــوانی آدمـــــیت را بیاب در جهــــــان ادمــــــــیت ای حبــــــاب هرطــــرف شور نشــــاط است و شباب میتــــــوان بودن شبستــــــان وخضاب قطرۀ آبـــــــی بریـــــــزی چون سحاب میتـــوان انســــــان شد وعالی جنــــاب ایـــــزدت یــــاری نماید ای حبـــــــــاب راه نیـــــکی را نمائی انتخـــــــــــــــاب |
|
|
غلام جیلانی "پژوه"
توجه ! کاپی و نقل مطلب فوق صرف با ذکر نام و ادرس سایت «اصالت» مجاز است !
|
||
