راه حل افغانستان در پاکستان است

راه حل افغانستان در پاکستان است

واشتنگتن پوست

ترجمه : رحیم آریا

رئیس جمهور جدید امریکا، بارک اوباما نماینده جدید خود را برای دوکشوری که به گفته اوباما "درخط اول مبارزه با تروریزم و افراطی گرایی" قرار دارند، تعین و اعزام نمود.

کمربند سرحدی افغانستان و پاکستان به یک تهدید جدی برای امنیت منطقه و جهان مبدل شده است و ریچارد هالبروک وظیفه جدید خویشرا یک " وظیفه بسیارمشکل " توصیف کرده است.

بارک اوباما بر وجود یک راهبرد درست در مقابل دوکشور یعنی افغانستان و پاکستان تاکید میورزد، ولی با وجود ادامه سیاست اوباما در مقابل این کشور ها و افرایش نیروهای امریکایی در افغانستان، هنوز هم رئیس جمهور امریکا یک تعریف مشخص از مدت حضور نیروهای امریکایی در منطقه ندارد.

اوباما در جستجوی این است که همان سیاست های سنتی امریکا را در مقابل پاکستان دنبال کند.

اولیت های کاری اوباما جلوگیری از فروپاشی اقتصاد پاکستان است، تا این کشور بتواند به مبارزه نظامی اش علیه شورشیان طالب ادامه بدهد.

اوباما همچنان در صدد سه برابر ساختن کمک های غیر نظامی به پاکستان است. در حال حاضر کمک های نظامی امریکا به پاکستان درمقایسه به کمک های غیرنظامی این کشور، سه مراتب بیشتر است.

اعزام سی هزار نیروی تازه امریکایی به افغانستان یک راهبرد کاملا شکست خورده است. در حقیقت، حملات طالبان بر نیروهای خارجی در کشور نسبت به اوایل سال ۲۰۰۸ میلادی نیز دوبرابر شده است.

پیاده سازی نیروهای امریکایی، به نوعی طرح سیاست ادامه مذاکرات با نیروهای طالبان است.

قبلا، وزیر دفاع امریکا، رابرت گتیس ضمن ناکامی طرح های امریکا به کانگرس گفت " انان وقت زیاد، حوصله زیاد و پول زیاد برای تعقیب اهداف جاه طلبانه شان در افغانستان ندارند".

آقای اوباما، به طرز مسخره ای میخواهد که همان سیاست عراق را در افغانستان تعقیب نماید، یعنی سیاستی که توسط بوش با با افزایش نیرو، خرید رهبران محلی و رهبران قبایل سنی عراق در عراق عملی شد.

ولی باید درنظرداشت که شرایط عراق با افغانستان متفاوت است و ساختن یک افغانستان ارام و باثبات درمقایسه با عراق مشکل است، زیرا جامعه افغانستان یک جامعه بیسواد بوده و برخلاف عراق فاقد وجود یک طبقه متوسط می باشد.

رئیس جمهور اوباما باید با حقیقت روبرو شود: پیروزی در جنگ افغانستان فقط از طریق پاکستان ممکن است، کشوری که نیروی نظامی اش راه گشا طالبان بوده است و تا هنوز برای طالبان پناهندگی میدهد و برای نیروهای شورشی حمایت های تسلیحاتی و اطلاعاتی فراهم می کند.

درحقیقت، نیروهای پاکستانی باهمکاری سازمان بدنام اطلاعاتی این کشور یعنی ای.اس.ای، درصدد این هستند که افغانستان را به یک کشور جهانی کوکنار و یک مرکز مواد مخدر و تروریستم جهانی مبدل سازند.

انان با درامد ۳۰۰ میلیون دالر درسال از تجارت مواد مخدر، طالبان و دیگر شبکه های تروریستی مستقردرپاکستان را تجهیز می نمایند.

درماه جولای گذشته، رئیس جمهورتازه منتخب پاکستان، کوشش کرد تا سازمان استخبارات این کشور را تحت قیادت ملکی دراورد.

واشنتگتن از این امر استقبال نکرد بلکه به اردوی پاکستان اجازه داد تا قدرت سازمان اسخباراتی را بشکند.

با وجود خطرات که پاکستان را از مواد مخدر و تروریسم به سمت تروریسم اتمی می کشاند، واشنتگتن همچنان ترجیع میدهد که سلاح های اتمی این کشور تحت نظارات مقامات فرماندهی ارتش پاکستان قرارداشته باشد، زیرا جنرالهای که در مقام فرماندهی قرار دارند، توسط وزارت دفاع امریکا و سازمان جاسوسی امریکا انتخاب و به این سمت ها گماشته می شوند.

باید درنظرداشت که تغیرات در سیاست امریکا در راه است. برای مثال، اداره جدید امریکا، همانطوریکه وزیر خارجه هیلری کلنتن درسخنرانی اش در سنا بران تاکید نمود، میخواهد شرایطی را برای پاکستان پیشنهاد نماید که برمبنی ان، درصورت بستن پایگاه های طالبان و نابود ساختن جنگجویان خارجی توسط ارتش پاکستان، کمک های امریکا به این کشور افزایش پیدا خواهد کرد.

مثال دیگر، امریکا به اساس قرارداد همکاریهای اش با پاکستان، کمک های غیرنظامی اش به پاکستان افزایش خواهد داد و این موضوع را رئیس جمهور اوباما، معاونش جو بایدن وخانم کلنتن و هشت سناتور نیز درماه جولای گفته بودند.

ولی افزایش نیروها، قرارداد انتقال اموال از طریق روسیه و کشورهای اسیای میانه، واردات مواد اکمالاتی امریکا را از طریق پاکستان قطع نخواهند کرد.
جنرال های پاکستانی فکر میکنند که امریکا به انان ضرورت بیشتری دارد.

بدون شک، این احمقانه خواهد بود که توقع داشت که ارتش پاکستان و سازمان اطلاعات این کشور با افزایش کمک های امریکا درسیاست های اش تغیرات را وارد نماید، برای اینکه طالبان و دیگر گروه های شورشی درمنطقه برای ارتش پاکستان نه تنها به مثابه یک قوت مثمراسلامی برای جاه طلبی ها پاکستان، بلکه یک قوت ضربه به هندوستان و افغانستان خواهد بود.

درشرایطی که پاکستان به کمک های امریکا و حمایت امریکا و اعتمادسازی میان دوکشور محتاج است، واشنتگتن نیز اولیت های کاری زیادی در پیش رو دارد.

یکی از اولیت های امریکا، کمک به ثبات پاکستان است تا بتواند به اسانی به افزایش نیرو، مبارزه با شورشیان و کوشش ها برای جلوگیری از فساد اداری در افغانستان ادامه بدهد.

سیاست فعلی امریکا، شکست تروریسم در منطقه نیست بلکه منحصرکردن تروریسم دریک نقطه در منطقه است.

بدون داشتن سیاست های اساسی امریکا درمنطقه و شناخت راه های موفقیت در افغانستان از طریق پاکستان، "ماموریت مشکل " ریچارد هالبروک به ناکامی مواجه خواهد شد و نیروهای امریکایی درباطلاق فروخواهد رفت

توجه !

دوشنبه، ۶ اپریل ۲۰۰۹