روستاییان بامیان:
 کمکهای جهان زندگی ما را متحول نکرده است

این روستایی با خانواده خود در خانه ای که بیشتر
 شبیه مغاره ای است، زندگی می کند

شماری از روستاییان افغان می گویند علیرغم سرازیر شدن میلیاردها دلار به این کشور در شش سال گذشته تغییری در زندگی آنها وارد نشده است.

آنان می گویند فساد اداری و مالی در این کشور باعث شده پول هنگفتی که در اجرای پروژه های اقتصادی به مصرف رسیده است، در اختیار افراد کمی قرار گیرد.

قاسم، یک روستایی افغان در ولسوالی پنجاب ولایت بامیان در مرکز افغانستان می گوید با آن که کمک های زیادی ظرف شش سال گذشته به این کشور سرازیر شده است، او در زندگی خود تغییری احساس نمی کند.

قاسم می گوید از کمک های جهانی به او تنها یک چراغ از طریق برنامه همبستگی ملی، که به ابتکار دولت افغانستان برای توسعه روستاها به راه انداخته شده، رسیده است.

پایان کمکها؟

این روستایی با خانواده خود در خانه ای که بیشتر شبیه مغاره ای (غاری) است، زندگی می کند. او با اشاره به لامپی که در سقف خانه خود آویخته است، می گوید: "صفحه نوری که دولت به من داده این لامپ را در خانه تاریک من روشن می کند."

قاسم گفت: "اگر صفحه نوری من بشکند، کمکهای جهانی هم برای من پایان می یابد."

او می گوید برای استفاده از این صفحه نوری تا هنوز به مقدار قابل توجهی پول مصرف کرده است. قاسم می گوید برای استفاده از روشنی برق این صفحه نوری یک باتری و چند لامپ خریده است که بهای آنها به بیش از دو هزار افغانی می رسد.

یک بز و یک مرغ

”اگر صفحه نوری من بشکند، کمکهای جهانی هم برای من پایان می یابد“

قاسم، روستایی افغان

غلام رسول، همسایه قاسم، با اعضای خانواده پنج نفری خود در خانه ای بدون فرش زندگی می کند. او می گوید کمکهای خارجی به افغانستان در زندگی او هیچ تاثیری نداشته است.

غلام رسول می گوید وضعیت اقتصادی او اکنون بدتر از شش سال پیش است. او می گوید شش سال پیش سه گوسفند داشت و مواد خوراکی خود را از راه کشاورزی به دست می آورد.

اما اکنون این مرد می گوید یک بز و یک مرغ خانگی دارد و شش هزار افغانی هم بدهکار است.

کار با گاو و آهن

عرضی حسین، یک کشاورز روستایی در ولسوالی پنجاب می گوید کمکهای جامعه جهانی به میزان تولیدات کشاورزی او تغییری وارد نکرده است.

او می گوید زمینهایی زراعتی که او در آن کار می کند، ظرف سالهای اخیر به دلیل کشت متداوم حاصلخیزی خود را از دست داده و اکنون محصولات کشاورزی او به اندازه قابل توجهی کاهش یافته است.

او می گوید ده سال پیش محصول یک سیر (معادل هفت کیلو گرم) تخم گندم للمی (دیمی) در روستای او پانزده تا بیست سیر بود؛ اما اکنون محصول یک سیر گندم للمی او از ده سیر تجاوز نمی کند.

آقای حسین می گوید در سالهای اخیر در شیوه کشت و وسایل مورد استفاده او هم تغییری وارد نشده است. او می گوید تا هنوز از وسایل سنتی دستی و گاو و آهن در کار زراعت استفاده می کند.

این روستاییان افغان مدعی اند که دولت افغانستان برای توسعه اقتصاد آنان تلاش کافی به خرج نداده است.

فساد؟

ابراهیم اکبری، ولسوال پنجاب می گوید موجودیت فساد اداری و مالی در اجرای پروژه های توسعه ای روستاها باعث شده است که تغییری در زندگی مردم وارد نشود.

آقای اکبری گفت: "زمینه های کار در منطقه وجود دارد؛ اما مدیریت درست در اجرای پروژه ها وجود ندارد."

به باور او زمینه کار در بخشهای دامداری، کشاورزی و صنایع دستی "کاملاً آماده است"؛ اما در این موارد تا هنوز سرمایه گذاری نشده است.

ولسوال پنجاب سازمان های غیردولتی (ان جی او) در افغانستان را مورد انتقاد قرار داد. به باور او بسیاری از پروژه هایی که توسط این سازمانها به اجرا درآمده، برای اقتصاد مردم مفید واقع نشده است.

او افزود: "ان جی اویسم ریشه های اقتصاد مردم را خشک کرده است."

این در حالی است که در شش سال گذشته بیش از پانزده میلیارد دلار از کمکهای جامعه جهانی برای بازسازی افغانستان به مصرف رسیده و دولت افغانستان تعهد پرداخت چند میلیارد دیگر را هم از سوی جامعه جهانی به دست آورده است.

اخیراً کشورها و سازمانهای کمک حامی دولت افغانستان در کنفرانس پاریس در دوازدهم جون (ژوئن) برای حمایت از این کشور تعهد کردند که حدود بیست میلیارد دلار جدید را برای بازسازی این کشور بپردازند.

منبع: BBC

 www.esalat.org