روز جهانی زن خجسته باد

سه شنبه، ۷ مارچ ۲۰۱۷

روز جهانی زن خجسته باد

به بزرگی آسمانها، روشنی کهکشانها، افق آرزوها، طنین فریاد ها، خروش آزادگی و صدای همبستگی ها روز جهانی زن را برای زنان رنجدیده کشورم و تمام زنان آزاده جهان تبریک میگویم.

روز هشتم مارچ فرصتی است برای گرامیداشت از روز زن، روز حماسه ها و قربانی ها، روز همبستگی زنان سراسر جهان. هشتم مارچ فرصتی است برای ارجگذاری و احترام گذاشتن بمقام والای انسانی زن است، هشتم مارچ در واقع فرصتی است برای ابراز همبستگی و همسویی با جنبش آزادی خواهی زنان جهان و بخصوص همدردی با زنان مظلوم افغانستان. زنان افغانستان از گذشته های دور و سده های پیشین تا بدینسو در آتش تعصبات قومی دینی، جنسیتی، سنتها و فرهنگهای دیرینه اجتماعی بدوی و عقبمانده میسوزند. زیرا که فرهنگ پوسیده نظام ارباب رعیتی و ملوک الطوایفی در رگه های اجتماعی جامعه افغانستان هنوز ریشه عمیق دارد که بر پایه ی آن زورمندان و اربابان قدرت با خشن ترین برخورد شان حقوق زنان را پامال و آزادی های زن را لگد کوب کرده و بشکل آگاهانه و نا آگاهانه نیمی از نفوس کشور را فلج میسازند.

این روش ناهنجار اجتماعی بر زندگی مردم در تمام عرصه ها تاثیر منفی و زیانباری را وارد میکند. در کشوری که نیم پیکر جامعه مریض و فلج باشد چه میتوان از رشد فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی و تامین حقوق و آزادی های مدنی توقع داشت .

طوری که معلوم است زنان از آغاز پیدایش تا بدینسو بخاطر تامین حق کار و آزادی در داخل منزل و خارج از آن تلاش و مبارزه کرده اند. چنانچه در منازل، خدمت و مواظبت از فرزندان، و در بیرون از منزل همپای مردان در مزارع و تولید و در میدان دفاع از وطن، همصف مردان مدافع وطن، راه مبارزه طولانی را برای آزادی، صلح و دموکراسی طی کرده و افتخارات بزرگ آفریده اند .

زنان افغانستان طی یک قرن گذشته در زمان اعلیحضرت غازی امان الله خان علم آزادی و نهضت زن را بخاطر رهایی زن از ستم نابرابری و تامین حقوق حقه شان برافراشتند و برای بدست آوردن حق کار و تحصیل، حق آزادی و مصوونیت های فردی آزادی بیان، اجتماعات، و سایر فعالیتهای مدنی و سیاسی رزمیدند که بر بنیاد آن انجمن حمایت نسوان، اتحادیه زنان، موسسه عالی نسوان منحیث کانون نهضت آزادی زنان در پایتخت کشور ایجاد گردید.

در راستای مبارزه آزادی خواهی زنان کشور برای نخستین بار سازمان دموکراتیک زنان افغانستان در سال ۱۳۴۴ خورشیدی به رهبری دکتور اناهیتا راتبزاد بنیان گذاشته شد و جنبش زن در کشور سراسری گردیده و در جریان مبارزات آزادی بخش زنان در حمایت حزب دموکراتیک خلق افغانستان و پس از تحول و رویداد ثور ۱۳۵۷ زنان افغانستان به تمام حقوق و آزادی های خود نایل گردیدند. دسترسی به تحصیلات عالی در داخل و خارج کشور، مشارکت زنان در تمام قدمه های دولتی از پایین تا مقامات رهبری حزبی و دولتی و سایر موسسات تولیدی صنعتی و نهاد های فرهنگی و حضور گسترده زنان در عرصه های سیاسی و اجتماعی کشور و ساختار های مردمی و شوراها، در تامین حقوق مساوی زنان با مردان حق اجتماعات، تظاهرات انتخابات و آزادی مطبوعات و مبارزه بخاطر تحقق اهداف آزادی خواهی و دموکراتیک زنان تحقق یافته و به جنبش سرتاسری مبدل گردید که این تحولات دموکراتیک و مترقی برای ارتجاع و امپریالیزم غیر قابل تحمل گردید و پس از جنگ تحمیلی پانزده ساله در کشور در پی تغییرات سیاسی چرخ ترقی و تعالی جنبش زنان بدست عقبگرایان سیه دل و وابستگان پاکستانی آنها متوقف گردید .

با رویداد ۱۳۷۱ خورشیدی تغییر نظام دموکراتیک در کشور زنان اولین قربانی جنگ های خونین پسا نظام دموکراتیک را تشکیل میداد. درین دوره سیاه بود که زنان از کلیه حقوق دموکراتیک محروم و آزادی زن لگد مال گردید. با رویکار شدن دولت "جهادی" زنان مورد خشونت بی پایان قرار گرفتند و در زمان تسلط مرگبار "طالبان" در نظام دولتی، زنان هردم شهید کشور حتا از حق برامدن از منزل را نداشتند و پس از "طالبان" نیز زندگی زنان برغم تغییرات اندک، در زیر چکمه های خونین زورمندان در شرایط جنگ و جهل و عقب ماندگی و تطبیق همان روشهای ناهنجار سنتی و تعصبات جنسیتی به چالش کشیده شد و سرنوشت زن بدست عقبگرایان زن ستیز و گروه های جهل و فساد و مدعیان دروغین اسلام باقی ماند که بر بنیاد آن، زندگی برای زنان غیر تحمل گردید و هزاران زن در کشور شوهران و عزیزان خانواده خود را از دست داده آواره گردیدند و صدها زن مظلوم کشور جانهای خود را ازدست دادند و هزاران زن دیگر با از دست دادن اعضای بدن خود بصفوف معیوبان و مصدومان قرار گرفتند. طوری که معلوم است پاکستانی ها در جنگ نیابتی علیه مردم افغانستان همواره دست به حملات خونین زده طبق اطلاعات منابع خبری صدها دختر صغیر و کودکان بیدفاع را از مناطق دور افتاده کشور می ربایند

اما دولتهای زیر نام "وحدت ملی" در اصل وحشت ملی نی تنها به داد و دفاع آنان رسیدگی نمی کند بلکه بمنظور فریب اذهان عامه شعبات و نهاد های مدنی و اجتماعی را بنام زنان تاسیس و روز زن را به اشتراک زنان صدر نشین نظام بطور نمایشی و تقلبی در کشور به نمایش می گذارند که هیچ رابطه ای به حقوق و آزادی زن و تغییر زندگی قشر زن ندارد. تا هنوز زنان در زندانها بیسرنوشت بسر می برند هزاران زن فراری از میهن، هزاران زن مریض و معیوب و معتاد به مواد مخدره و هزاران دختر صغیر در پنجه قصابان بیرحم محلی و صدها هزار زن در پنجه تعصب زورگویان جهل و جهالت و میلیونها زن فقیر کشور در چنگال فقر و مرض و گرسنگی و بیخانمانی گیرمانده اند که دولت داران و زورمندان زیر نام اسلام به گروگان گرفته اند.

در حالیکه هر نوع تبعیض، نا برابری، تعصبات قومی، سمتی، زبانی و جنسیتی برخلاف اسلامیت، انسانیت و آدمیت و برضد ارزشهای اخلاقی و محکوم بزوال است و تمام جوامع مدنی و حقوق بشر آنرا بشدت محکوم می کنند. بنا برآن زنان افغانستان برای ریشه کن ساختن تمام تبعیضات و تعصبات ددمنشانه بمنظور اعاده حقوق شان تا پای جان خواهند رزمید. زنان کشور ما بیشتر از هر زمان دیگر به اتحاد و مبارزه، تحصیل و دانش و تشکل در جنبش سراسری نیاز دارند. زیرا تحصیل و کسب دانش، زنان را قادر به تشخیص حقوق و آزادی های شان ساخته با مبارزه عادلانه و آگاهانه میتوانند به آرمانهای دیرینه و سرمنزل پیروزی برسند.

نادیه کوچی

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد