یازدهم جدی روز تاسیس حزب دموکراتیک خلق افغانستان را

به همه رفقای عزیز از صمیم قلب تبریک می گویم.

سید داوود "مصباح"

رفقای عزیز سروران گرامی!

حزب دموکراتیک خلق افغانستان حزب یک و نیم میلیون شهید و حزب یک و نیم میلیون فامیل از عناصر صاحب اندیشه در کشور است. اندیشۀ مترقی و علمی با احساسات عشق آتشین به آرمان ترقی و پیشرفت کشور و رهایی انسان زحمت کش میهن از فقر و گرسنگی و نابودی هر گونه ستم بوجود آمده بود، اعضای سربکف آن تا پای جان در راه آرمان و اندیشه و جهانبینی علمی خود استاد، صفوف حزب به واقعیت سر دادند ولی –سنگر ندادند. اکنون جهانبینی علمی همان بود که هست، احزاب برادر هم سر جای خود است، رفقای کشور های منطقه و جهان با شدت بیشتر به مبارزات شان ادامه می دهند، ما چرا؟ آیا هستند کسانی که منتظر الطاف امپریالیستها باشند؟ و یا هستند کسانی که منتظر نشسته تا از ایشان به مشارکت به قدرت دعوت صورت بگیرد؟ مگر سران –امپریالیست های امریکا نگفتند که مبازه شان علیه اسلام سیاسی و کمونیسم است؟ مگر در تمام رسانه های اطلاعات جمعی همین واژه را به ما نسبت نمی دهند؟ از چه خود را پنهان می نمایید؟ امپریالیستها از توطئه بن تا حال بر ضد ما شعار نمی دهند؟ عمدا از حزب ما حزب دشمن شکن بست و چند حزبک در کابل درست نکردند، که کردند.

در داخل و اطراف افغانستان هزاران عضو حزب منتظر شما نشسته که کی کنگرۀ حزب دموکراتیک خلق افغانستان تدویر می یابد؟

اگر این لشکر عظیم مکتبی و متعهد و دارای اندیشه واحد مترقی توسط یک کنگره واحد ح.د.خ.ا. ولو در شاخ افریقا از سرگیری فعالیت مجدد خود را اعلام نماید، جهان تکان می خورد، و در کشور بحیث یک قدرت عظیم اپوزسیونی علیه ارتجاع و امپریالیسم ظهور می نماید.

بحیث کوچکترین عضو حزب دموکراتیک خلق افغانستان به نام مقدس این حزب افتخار میکنم و مثل من هزاران عضو این گردان پیش آهنگ طبقه کارگر و زحمت کشان میهن ما را اندیشه چنین است که حزب دموکراتیک خلق افغانستان بیشتر از گذشته زمینه ای فعالیت دارد. در داخل کشور زیاد مردم کشور و حتی هموطنان که با جنگ سالاران یا به زور و یا با فریب همراه بودند، حالا می گویند که ما –اشتباه کردیم و حزب خوب بود، کاش دوباره شما بیایید و این کشور را از اشغال نجات دهید.

هدف از نگارش این چند سطر مقاله نویسی نبوده، صرف عرض تبریکیه تاسیس حزب و نظر ما صفوف حزب است که به عرض رسانیده شد.

به تکرار می توان گفت که در حدود بیست و چند حزب که هر کدام یک تعداد رفقا را دور خود جمع کرده، تصور بر آن ممکن داشته باشند که کاری را انجام خوا هند داد؟ غیر محتمل به نظر می رسد. این چنین حرکت، جز خود- فریبی، و مشغولیت فکری بدون نتیجه، چه می توان بود؟ و یا رفقا را در خارج از کشور به دور چند حلقه جمع کردن چه کاری را انجام داده می توانند؟ بدون شک که این حرف ها عده ای را ممکن عصبانی بسازد و به ساز قدیمی باز هم نسبت های "احساساتی گری" و "شرایط" و غیره تیوری بافی ها را عنوان فرمایند، اما این یک واقعیت مسلم است که با گروه سازی ممکن نیست به قدرت مندی یک حزب قابل محاسبه در صحنۀ سیاسی موجود افغانستان تبدیل شد.

راه جز تدویر کنگره واحد حزب دموکراتیک خلق افغانستان نیست.

کسانی که در کنار "لیبرال امپریالیستی" موجود افغانستان رفقا را که سرمایه انسانی مترقی میهن است، چنین مصروف می سازند، به امر مقدس مبارزۀ بی امان مترقی و زنجیر شکن ستم می نمایند. این سرمایه محدود به آن راهروان راه آزادی و رهایی رنجبران کشور است که آرام آرام زمان از کمیت آن می کاهد. وقت را نباید تلف کرد !

بیاییم بخاطر رنج های بیکران مردم میهن، همدیگر را ببخشیم و همدیگر را در آغوش بگیریم و در راه آرمان میهن کاری پر قدرتی را سازمان دهیم تا به فرموده "فردوسی": "که از بن برکنیم شاخ دیو سپید"

میخواهم جسارتاً به عرض رهبران و اعضای سابق بیروی سیاسی کمیته مرکزی ح.د.خ.ا. برسانم که اگر شما یک دیگر را بخشیده می توانید، نقش شما تعیین کننده است، که اگر مرد مردانه در دانگ میدان سیاسی به پا خیزید، رستاخیز انقلاب است و جهان تکان می خورد و جایگاه حزب دموکراتیک خلق افغانستان در سطح ملی و بین لمللی تعیین می گردد در غیر آن مسوولیت تاریخی آن برای همیشه به دوش شما خواهد بود و در برابر حزب و صفوف آن پاسخگو!

به امید چنین حرکتی !

زنده باد حزب دموکراتیک خلق افغانستان!

سید داوود "مصباح "