Thu, November 11, 2010 11:18

 

سید قابل (قابل)

 

 

بنام پرودگارعالمیان

 

 عرض ادب دارم خدمت تمام کارگردانان سایت «اصالت»!

این بار آثاری چندی از کلام شاعر جوان به دسترس مان قرار گرفته که جهت نشر پیشکش حضورتان نمودیم.

حبیب الله (دولت)، بدخشان، افغانستان

 

 

نخست حمد و ثنا آن ذات بی چــون و چرای را         سزد وصف و صفت آن ذالجلال کــبرای را

به حکم کن که کردی نقش تو ارض و سمای را         که کردی رهنمای خلق دین مصطـــــــفی را

مصفا کن ز زنگ تیره روزی عالم هســـــــــتی         که (شایق) بر درت کرده بلند دست دعا را

 

خواننده گان محترم و عالیقدر!

اینک یکی از شاعران خوش طبع و خوش سخن محلی را با نمونۀ کــــــــلامش خدمت تان به معرفی گرفته و از چگونگی شرح حالش شمارا آگاه میسازیم.

محترم سید قابل متخلص با «قابل» فرزند سید جمال الدین که در یک خانوادۀ روحانی فرهنگی و دانشــــــــــگر در دهکدۀ (ولیج) ولسوالی اشکاشم ولایت بدخشان در سال ۱۳۵۰ هجری شمسی پا به عرصۀ وجود نهاد و در ســــــــــال ۱۳۵۷ هجری شمسی شامل مکتب متوسطه یخدرو ولسوالی اشکاشم ولایت بدخشان گردید. موصــــوف از همــــــین آوان از استعداد والای شعری برخوردار بوده اینکه در روند روزگار با هزار ناملایمات زندگی دست و گـــــــریــــبان میشود آن درد تالم را در قالب شعر و بیت درمیاورد و بعد از سپری نمودن دورۀ متوسط در سال ۱۳۶۵ شـــامـــــل دورۀ ثانوی در مکتب لیسه ذکور اشکاشم میگردد و بعداً در سال ۱۳۶۸ فراغت حاصل می نــماید اما افــــسوس که بنابر مشکلاتها و واژگونی دوره ها و اوضاع سیاسی و اقتصادی نمیتواند به تحصیل خود ادامه دهـــــــــــــد.

ای کاش زمانه با او میساخت که آنچه آرزوهای را که یعنی خدمت به مردم و محـــــــیط خـــــویش را در ســــر میپرورانید و در صندوق سینه بی زنگ و شفاف خویش محدود داشت برآورده میشد اما متاســـــفانه چـــــــنـین موضوع به و قوع نه پیوست. آنطوریکه بدخشان مهد شعر و فرهنگ ترقی مادی و معنوی محــسوب مـــــیشود فرزندان فرزانه را در دامان خود پرورانیده هر یک از باشنده گانش را میتوان با شعر در آمیخته یافت که نمـــــی توان هویت هر یک بدخشی را از شعر جدا تعریف کرد که در تمام حیات با شعر زیسته اند و بی دلــــــیل نیــست که صداهای عدالت طلبانه در قالب شعر ازین خاک سرچشمه میگیرد و طبعیت زیبای این دیار را نیز نمــــیتوان در پرورش و تقویت این افراد شایسته نادیده گرفت اما چیزیکه همواره در شعر بدخشان به عنوان شاخـــــصه چــــه در گذشته و چه در آینده و چه در امروز مطرح بوده است ماهیت عصیان گرانه آن است.

بدخشان تنها سرزمــینی است که ناصر خسرو آن راد مرد آزاده و نکوهش گر خلــــــــفای خون آشام و عیاش بــــغداد را پناه مــــیدهــــــد شعر کلاسیک و مدرن بدخشان شعر حماسه آفرین و مقاومت است که بدون شک نزد همگان هـــــــــــویداســت.

در کنار شاعران بزرگ امروزی شاعری دیگری سر بلند کرده که دردها و رنج هایش را در بستر این قصه هـــــــا بازگو میکند ولی افسوس که نا بسامانی ها دیواری ممانعت را در فراراهی موصــــــوف ایجاد مــــی کـــــــند او را نمی گذارد که به آروزهایش برسد اما با آن هم از کوه پایه های هندوکش تمام حقایق را در قالب شــــــــعر خــود بازگو می کند.

با وجود این همه دغدغه زنده گی، شاعر خودش را به بیان رنج ها و درد های مردم متعــــهد میداند ولی گاهی افسانه سرای دل دیوانه خویش نیز میشود در آخر اینکه شاعر در پی بیان رفتگی ارمان شعر خویش است جاییکه تمام شاعران از گذشته های دور تا امروز در جستجوی آن اند و این آرزو ها را به نسلهای پس از خود به میراث گذاشته اند و استدعا مندم به ذات یگانه که این ارمان شعر روز تحقق یابد و روزنه امـید را بر روی این شاعر دردمند بگشاید.

ناگفته نباید گذاشت که شاعر موصوف فعلاً در سمت معلمی مشغول وظیفه و تربیه اولاد جامعه خویش طی این مدتها بوده و در قید حیات بسر میبرد.

این یک نمونۀ آثار از کلام شاعر جوان: