شرار

سه شنبه‏، ۲۳ فبروری‏ ۲۰۱۶

عـــــاصــــم شــــرار

شرار

ریـزه ریـزه شـد دلـــــم زير تير مژگانش

آتـشـی زد بسـیـنه جَلايشِ دو چـشـمـانـش

خونچكان كرد دلــــم را صنم به تيرِ نگاه

بـار بـار بـه نیـشـم زده ز کـنـج ابروانش

سنبلش کـرد خـــرابم دلـــــم از تن ربود

ببست همى دلم را آن دو زلـــف پيچانش

از پرده تا كه آمد بيرون بمحضر مردمان

دلــهــا را پيكان بـزد هـمــه بـشـد نشانش

سوزانيده بـرد دل را ز کـف حــزين مـن

قد همچو شمشاد و رُخ چــــون ارغوانش

بـه وصف حُسن نـگار قلمم عـاجـــز شده

نـــدانــم چـــه نــويسم از جلاى دنــدانش

سخــــن گـــوهر بــارش لالا و لولو بارد

اين عــالم شده خوشنود ز شيرينى زبانش

عــالم نـجـــات ميابد گـــوهــر لبش ببارد

دل ز دل هــمــه بــرد زيبايى آن لـبـانش

هستند مدام به حيرت دوسـتـان و دشمنان

جــهــان را كرده روشن برهان سخنانش

دل بــراى راه یــــابى دارد بيحد تـپـايش

از تـمـلـق ميكوبـــم دروازهء دوسـتــانش

دارم از بس افتـخـار به عـشــق آن شوخ

سرمـه بچشم شده خـــاك پاى ناز قدمانش

معذورم ز ناتوانى لايقش نبود شــــــــرار

بشمارش اى خـــــــدايا از جمع غلامانش

عمرم شد در انتظار بى گُل رخسار یـــار

نديدم رخسارش را جانم را كن قـــربانش

عاصم شرار

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد