پنجشنبه، ۵ مارچ ۲۰۰۹   مرکز فرهنگی و خانه مولانا در ناحیهء برنابی شهر وانکوور موقعیت داشته که به همت هموطن وطنپرست، ژورنالیست موفق و هنرمند پُر آوازۀ افغانها درین شهر در سال ۲۰۰۷ آغاز فعالیت نموده است. در رابطه سخنانی داریم با آقای مجید قیام رئیس مرکز فرهنگی و خانه مولانا که تقدیم شما ارجمند خواننده می نمائیم. مجید قیام در حال تدریس هنر موسیقی به شاگردان کورس در شهر وانکوور   سوال: آقای مجید قیام، مقصد از ایجادِ مرکز فرهنگی و خانۀ مولانا چیست؟ جواب: مقصد ازین مرکز آموزش فرهنگ و هنر موسیقی به جوانان، نشست و گرد همایی ها به نیت شناخت و معرفی هموطنان و لذت بردن از کیف هنر موسیقی و غزل است. آقای مجید قیام، در رابطه به حیات فرهنگی تان مختصر معلومات دهید. (تحصیلاتم را در رشتۀ ادبیات به پایه ای اکمال رسانیده کار مطبوعاتی ام را در سال۱۹۹۲ با روزنامه «کابل تایمز» بحیث خبرنگار آغاز نمودم. بعد از سال ۱۹۹۲وضیعت امنیتی را مجاهدین(!) به گونه ای ساختند که حتی قلم از بیان آن عاجز میماند، با همه تحمل توهین و تحقیر ها مدت چهار سال در ان روزنامه کار نمودم و در پهلوی ان با روز نامهء (دریځ) همکاری داشتم. با حسرت فروان پس از آغاز و شدت گرفتن جنگهای خانمان سوز همه ذخایر ملی و کانون های فرهنگی و هنری در وطن ما کاملاْ از بین رفت و یا زیان فروان و جبران ناپذیری را متحمل گردید بخصوص در دورۀ سیاه طالبان و برادران(!) طالبی گروهی عظیمی از هنرمندان با وجود دشواری ها و نابسامانی ها در داخل کشور میزیستند . این مشعل افروزان مجبور گروه گروه و دسته دسته راه دیار غربت و آواره گی را در پیش گرفتند و با هر چه هنر ساز و آوازیکه داشتند بریدند و من هم در ردیف آن تبعیدیانی هستم که که در سال ۱۹۹۶ بعد از انکه تمام الات موسیقی من مثل هارمونیه، طبله، ستار، رباب کامره های فلمبرداری و عکاسی ام توسط گروهی مجهول طالب شکستانده و نابود شد قرار گرفته در شهر بیشکیک قرغزستان مهاجر شدم. سوال: در قرغزستان چگونه به فعالین مطبوعاتی و هنری تان آغاز و ادامه دادید؟ جواب:  در قرغزستان بمنظور ادامه کارهای مطبوعاتی خود با یکی از انستیتوتها بنامInstitute for war and peace reporting اغاز نموده بیاد دارم درسال ۲۰۰۱ از طرف آن انستیتوت سیمینار پنج روزه به اشتراک ژورنالیستان پنج کشور آسیای میانهءقزاقستان، قرغزستان، ازبیکستان، تاجکستان و افغانستان در شهر بیشکیک برگزار شده بود اشتراک نموده خوشبختانه نماینده گی ژورنالستان افغانی را عهده داشتم که بعد از بررسی فعالیت های ژورنالیستیکی و تاریخچهء ژورنالیزم افتخار مقام اول را برای من به نمایده گی از ژورنالیستان افغانی داده تحایف نقدی و جنسی برایم اهداء نمودند. همچنان وظیفۀ رئیس فعالیت های مطبوعاتی بنیاد ژورنالیستان افغان در آسیای میانه را در آنوقت به عهده گرفتم. خبرنگار: آقای قیام، از بخش فعالیت های هنر موسیقی خود فصه کنید قیام :  انسان و موسیقی هر دو با هم یکجا پا به جهان گذاشته است، بنده از همان روز های طفولیت علاقه به این هنر والا داشتم بعد از صنف ششم مکتب نواختن طبله را به رهنمایی مرحوم اسدالله سرشاری آغاز نموده و نواختن رباب و هارمونیه را نزد برادر محترم خود انجینیر صاحب صدیق قیام فرا میگرفتم . در سالهای ۸۰ دولت واقعاً در عرصه های هنر موسیقی و هنر های دیگر توجه زیاد داشت. کورس های آموزش موسیقی کلاسیک هنری با همکاری کشور دوست هندوستان افتتاح شد که در آن استادان هند آموزش میدادند. در آن وقت نزد استاد عرفان محمد خان که خود سرود نواز چهره دست هند بودند یاد شان گرامی باد من نواختن ستار و تکنیک انرا فرا گرفتم) سوال:  استاد قیام، در افغانستان عضو کدام گروه هنری بودید؟ من یکی از بنیان گذاران گروه هنری ((باران)) هستم که در آن وقت فرهاد جان دریا، قمر جان رحمتی، انجنیر حسینی رنجبر، و انجنیر سمیع رنجبر با هم یکجا گروه هنری (باران) را افتتاح و فعالیت هنری در رادیو تلویزیون افغانستان داشتیم و بعضی از آن پارچه ها هنوز هم شاید در آرشیف رادیو تلویزیون باقی مانده باشد، رفته رفته هنرمندان جوان شامل این گروپ شدند که متاسفانه بعد از مدتی از هم پاشیدند . سوال:  در شهر بیشکیک شما فعالیت هنری داشتید؟ جواب:  وقتیکه وطن عزیز خود را ترک و در شهر بیشکیک مهاجر شدم با پیدا کردن چند آلهء موسیقی به نیت حفظ و نگهداشت هنر موسیقی و تقاضای هموطنان فرهنگی بخصوص محترم عنایت الله شهرانی که مسوولیت انجمن افغانها را داشتند و علاقمندان موسیقی، کورس هنر موسیقی را در آن شهر ایجاد نمودم، فرزندان افغان در ان شهر  نواختن رباب ، طبله و هارمونیه را بشکل علمی و تخنیکی فرا گرفته از علم موسیقی بهره کافی بردند. سوال: در کشور کانادا از کدام وقت و چگونه مصروف تدریس هنر موسیقی شدید؟ جواب: پس از آنکه از قرغزستان به کشور کانادا آمدیم مدت یکسال در شهر اتاوا در مکتب (امید افغان) برای شاگردان نواختن هارمونیه و طبله را تدریس می نمودم شاگردان با علاقه زیاد فرا میگرفتند. امروز در مر کز فرهنگی و خانهء مولانا در شهر وانکوور کانادا به اثر تقاضا های هنر دوستان و فرهنگیان کورسهای آموزش موسیقی را داریم که درآن فرزندان افغانی و غیر افغانی مصروف آموختن هارمونیه، طبله، ستار و هنر موسیقی هستند. در مرکز فرهنگی و خانه مولانا به اشتراک هنردوستان و علاقمندان غزل خوانی در هر پانزده روز یک شب نشینی همراه با غزل و موسیقی داریم که ورود علاقمندان در آن آزاد است.  خبرنگار: آقای مجید جان قیام، اگر کدام پیام به هموطنان ما داشته باشید بفرمائید بگوئید. مجید قیام: (درین شهر جمیعتی بزرگی افغانی موجود بوده و فرهنگیان در ساحهء خود دور از همدگر فعالیت دارند مثلاً ادارۀ مجله وزین نشریهء «زن» یگانه نشریهء زنان در شهر وانکوور به همت و مصرف شخصی فامیل فرهنگی نورزی صاحب نشر میشود و یا همسان ان اگر ما فرهنگیان بدون در نظر داشت وابستگی مذهبی قومی و سیاسی گرد هم آئیم میتوانیم تاریخ و فرهنگ و هنر خود را حفظ و انتقال به نسل های بعدی نمائیم در غیر آن در آیندۀ نه چندان دور فرزندان ما ثروت پارینه فرهنگی و تاریخی ما را فراموش خواهند کرد. محترم مجید جان قیام هنرمند فرهیخته با خدمت گذاری اش مستحق ارجگذاری است. شاگردان کورسهای هنر موسیقی را در شبنشینی مشاهده نمودم انها نتنها هنر موسیقی میاموزند انها اداب و احترام و اخلاق به صفت افغانی می آموزند آنها سخن بیجا بزبان نمی آورند و هر لحظه با تعظیم و احترام بر مهمانان چای تعارف مینمایند و خوش آمدید میگویند. خانۀ مولانا مکان لطف، محبت و مهربانی و مشعل آن روشن است.   امان معاشر خبرنگار ازاد   ! توجه   کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با کسب مجوز کتبی از «اصالت» مجاز است ! کليه ی حقوق بر اساس قوانين کپی رايت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد. Copyright©2006Esalat www.esalat.org