تشنه بودم سیر کرد

شنبه، ۲۱ جنوری ۲۰۱۲

مســـعــود «حـــداد»

نگاه با خــلوصم را نگاهــش نخجیر کـــــــــرد

دل آزاده ام را، زلــف او زنجــیر کـــــــــــــرد

در وصل با وصلتــش، بس دعا کــردم ولـــــی

حسـب آئین عُشــاق، او مـرا تکــفیر کـــــــــرد

مـن ازین آیات یأس، جُـــستم معنی امـــــــــــید

آیـۀ یأس مــرا، بر سود خــود تفـــسیر کــــــرد

چــون لالۀ خــنده رو، از داغ دل آگــــــــاه نبود

صورتم در آئینه اش، همچو خود تصویر کــرد

زلف شب بر من گشود، روی ماه بر دیــــگران

در مغان صادق شد و در صومعه تزویر کــــرد

با چنین عشوه گری ها، کرد عشقم را فـــــزون

دل ربــود از دیـگران اما مرا دلگــیر کــــــــرد

عاقـبت در ساغـرم از چشم مینا می بریـــــخت

خانه آباد گویمش، از عشـق من تقـــدیر کـــــرد

بوسه از ماه رُخش، خواب و خیال بیش نبــــود

مرحبا بر مُعَبٍر، خوابم را خوب تعبیر کـــــــرد

موج وار آغوش کشید، بر ســـــاحل خشکیده ام

ابر بارید، رحمت آمد، تشنه بودم سیر کـــــــرد

مسعود حداد

۱۳ جنوری ۲۰۱۲

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد