یکشنبه، ۲۳ اگست ۲۰۱۵
عـاصــم شـرار
امريكا دوست است يا دشمن؟
تصویر از گوگل
برجهای تجارتی نیویارک در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به اثر حمله تروریستی فروریخته شد و از همان دقایق اول مقامات امریکائی مسوول این حملات را تروریستانی قلمداد نمودند که در قلمرو افغانستان و تحت اداره طالبان قرار داشتند.
از آنجمله اسم های اسامه بن لادن و ملا عمر در سرخط لیست تروریستان قرار گرفتند و از همان زمان دولت امریکا برای زنده و یا مرده ی ملا عمر رهبر گروه طالبان ۲۵ میلیون دالر جایزه تعیین نمود.
امریکائی ها و متحدانشان به کشور ما با تمام ساز و برگ نظامی داخل شدند هر زنده جانی که در برابر شان قرار گرفت از بین بردند، خانه ها ویران گشت، مردم بیشماری به هلاکت رسیدند، هزاران دیگر آواره شدند و صد ها بدبختی دیگر دامنگیر مردم در بند کشیده ی ما شد صرف بنام مبارزه با تروریزم.
جو بایدن معاون ریاست جمهوری امریکا آنچه بیان نمود یک حقیقتی بود که سالها از دید جهانیان آنرا پنهان نموده بودند، اما بالاخره ناگذیر شد با صداقت به دنیا اعلام نماید که آنها با طالبان دشمنی ندارند و صرف برای مبارزه با تروریستان و گروه القاعده به افغانستان آمده بودند. ولی آیا سربازان امریکائی، نیرو های امنیتی افغان، سربازان کشور های خارجی و بالاخص مردم عام افغانستان که در جریان بیشتر از ده سال در افغانستان به هلاکت رسیده اند توسط القاعده صورت گرفته و یا اینکه گروه طالبان نیز نقش داشته اند.
جاى کارنى، سخنگوى کاخ سفيد درمورد اظهارات جوبايدن گفت که اظهارات معاون رئيس جمهور در اصل اشاره ی است به پروسۀ صلح. به گفته ی وی طالبان در ذات خود که ما به آنها در جنگ دخيل هستيم، از بين بردن آنها جانب اصلى قضيه نيست! سوالی بوجود میاید پس هدف امریکائی ها از بین بردن کیست؟ چگونه آنها تشخیص نموده اند که طالبان جزو گروه القاعده نیستند؟ اگر طالبان دست از کشتن امریکائی ها بردارند و همانند گذشته با حملات انتحاری مردم بیگناه افغانستان را نابود سازند در آنصورت پالیسی امریکا چیست؟ شاید هم بگویند مشکل خود شماست ما طالب نمی کشیم و طالب ما را هدف قرار نمیدهد، افغانها باید مشکل خود را میان خود حل و فصل نمایند. آیا این اظهارات آقای جو بایدن نقض صریح حقوق بشر نیست؟ مگر مردم افغانستان جزو جامعه جهانی نیستند؟ و آیا اظهارات اقای بایدن برسیمت شناختن گروه طالبان نیست؟ و آیا این بیانات این گمان را نزد جهانیان بیشتر تقویت نمیکند که امریکائی ها طالبان را روی مقاصد خاصی که منافع ملی شان را تامین میکند ساخته اند و هر روز آنها بهر شکلی که میخواهند حرکت میدهند.
اما سیاست یک بام و دو هوا . . . یکروز بعد از بیانات بایدن، مقامات وزارت دفاع امریکا اظهار داشتند که طالبان دشمنان ما هستند و ما در برابر آنها تا نابودی کامل شان می جنگیم. سخنگوى وزارت دفاع در پنتاگون در يک نشست خبرى گفت: ((تا هنگامى که طالبان در افغانستان بر افراد بى گناه حمله مى کنند و براى نيروهاى ما تهديد ايجادمى کنند، ما گمان مى کنيم که بايد با آنها منحيث يک قوت به معامله برسيم.))
در بیانات سخنگوی وزارت دفاع حرف از مبارزه بر علیه دشمن مشترک امریکا و افغانستان زده شده است در حالیکه بایدن حقوق مردم رنجدیده ی افغانستان را کاملا نادیده گرفته و تنها از حقوق امریکائیان یاد نموده است. خوب است مردم امریکا بار دیگر دیگر گفته های صادقانه ی جو بایدن را مورد تحلیل و بررسی قرار دهند تا درک کنند که جنگ در افغانستان بخصوص از سال ۱۹۹۴ یعنی ظهور طالبان تا کنون کاملا تحمیلی و سنجیده شده، بوده است و آنها باید قاتلین فرزندان خود را در داخل خاک خود جستجو نمایند نه در داخل افغانستان . . . و مردم افغانستان باید این حق را داشته باشند تا از بایدن بخاطر تلفاتی که متحمل شده اند سوال نمایند.
وزارت دفاع امریکا از شکست طالبان حرف میزند ولی بایدن برای آنها فرصت میدهد تا به حملات شان بالای نیرو های نظامی و مخصوصا مردم بیدفاع افغانستان ادامه بدهند که این مساله حرف سربازی را دوباره در ذهنم بیدار نمود که گفته بود: برای ما جنگدیدن در برابر طالبان مشکل است، اگر دستگیر شان میکنیم به شکلی از اشکال توسط مقامات دولت افغانستان که شاید در همکاری با بیگانه ها باشد، دوباره از حبس رها میشوند، اگر آنها را بکشیم بعضی از روحانیون میگویند آنها برادران مسلمان شما هستند و کشتن برادر مسلمان گناه بزرگیست، از رئیس جمهور خود میشنویم که طالب برادر ماست و ما نمیخواهیم برادر خود را بکشیم ولی با تاسف طالب در هر کجا نیرو های امنیتی ما را میکشند انفجار میدهند . . . حالا دشمن اصلی کیست و کی ها باید در این سرزمین کشته شوند جواب بسیار ساده است، مردم بیدفاع و هردم شهید افغانستان باید کشته بدهند تا دیگران از خونهای پاک آنها منفعت بردارند.
بعضی را همچنین باور بر این است که امریکا در جنگ افغانستان جز ضرر دستاوردی نداشته است و تلاش دارد در پایان مانند شوروی ها حداقل آبرومندانه بکشورش بازگردد روی همین منظور دست دوستی جانب طالبها دراز مینماید تا آنها دست از جنگ بردارند. اما در مقابل کسان دیگری چنین عقیده دارند که امریکا با تمام ساز و برگ نظامی اش در برابر دسیسه های شیطانی انگلیس طعم شکست از گلو پایین برده است و میخواهد با خطاب نمودن دوست به طالبها از شکست بیشتر جلوگیری نماید زیرا در جریان ده سال گذشته مشاهده شد هر زمانیکه طالبها رو به زوال بوده اند، مقامات انگلیسی منحیث سخنگویان آنها از گروه طالبان دفاع نموده است. حال باید بعد از گذشت ده سال در جستجوی آن باشیم که دشمن در افغانستان کیست و دوست کیست؟
دو گانگی سیاست در مقامات بالائی دولت امریکا میتواند بیانگر این مساله باشد که مسوولین وزارت خارجه امریکا حرکت هماهنگی را با حامد کرزی دنبال می کردند که طالبان دوست اند و برادر و این برادران هر جنایتی را که مرتکب میشوند حق قانونی شان است زیرا رئیس جمهور افغانستان و وزارت خارجه امریکا از انها حمایت میکنند و اما جانب دیگر قضیه وزارت دفاع امریکاست که تشخیص درست از دشمن کرده است و اعلام نموده است که تا نابودی کامل آنان مبارزه مینماید چنانیکه مردم عام کشور نیز از ظلم طالبان به ستوه آمده و آنها را دشمن خویش میدانند به همین صورت عطا محمد نور والی ولایت بلخ نیز در چندین مورد عین مساله را بیان نموده است که طالبان دشمن مردم افغانستان هستند و باید بمثابه یک دشمن با آنها برخورد صورت بگیرد اما با تاسف دولت افغانستان نتوانسته است تعریف مشخصی از دشمن ارائه نماید چه در زمان حامد كرزى و چه در "حكومت وحدت ملى".
گر بدین غفلت رود دنیای ما
وای بر ما ای بر فردای ما
مسوولیت مقالات، مطالب و نبشته های نشر شده در «دیدگاه ها» به دوش نویسنده گان آنها بوده
و الزاماً بیانگر نظرات و دیدگاه ادارۀ سایت «اصالت» نمی باشد.
