شنبه، ۲۰ نوامبر ۲۰۱۰
زن یا چراغ خانه
(به مناسبت روز جهانی ختم خشونت علیه زنان در کشور ما و جهان!)
نویسنده: سنجر غفاری
* * *
یاد خاطرات شیر زنان مبارز افغان، مادران داغ دیده، لشکر بزرگ بیوه زنان یتیم پرور، خواهران محروم از آزادی، حقوق انسانی و مدنی شان را که به وسیلۀ مشتی از تاریک اندیشان و دشمنان پرورش سالم اطفال ایشان که همه آزادی ها و سعادت گیتی را صرفاً برای خویش میخواهند و در گرو خواهشات نفسانی شان قرار داده اند برای همیشه جاودان و گرامی میداریم.
مردان بدون زنان همانند یک اسکلیت برهنه و پوسیده یی میماند که وحشت آفرین است. در جامعهء که زن نباشد همانند گورستان وحشت زده، پناهگاه حیوانات وحشی و درنده جلوه مینماید. پس زن را که مادر و سرچشمۀ محبت و سلامتی و تندرستی است نیکو تر از خویش بدانیم و محبت ورزیم. زمانیکه انسان دیده میگشاید و به دنیا متولد میشود زن که مادر است اورا در آغوش محبت اش می کشد و شیره وجودش را برایش میدهد. زن یک جهانی از عشق و فداکاری است. و چه شبها که این فرشتۀ مهربان دیده برهم ننهاده تا طفل کوچکش را در خواب نگهدارد و شکار خوبی برای رنج و غم پرورش ندهد. مگر افسوس که امروز این فرشته ها خود شکار رنج و غم ها گردیده اند. ولی این همه برای چه؟ امروز در کشور ما زنان فدای تمامی ناملایمات تحمیلی به وسیلۀ مردان کشور شان و جهان گردیده است. بار گران جنگ بر دوش زنان و مادران همراه با تابوت های خونین فرزندان و گهوارۀ یتیمان تحفه داده شده است. چنان هویداست که گویا مسؤولیت شان چنین باشد. یگانه امتیاز برای زنان کشور ما مصیبت، تحت نظارت شدید مردان قرار گرفتن زنان است. خانواده های روشنفکر، مردان با دیانت و بزرگان واقعی اقوام مختلف، روحانیون و منورین کشور ما برای همیشه تلاش نموده اند تا زنان در کشور ما فارغ از همه مصیبت ها قرار داشته باشند. مگر تندروان و افراط گرایان صادراتی و رانده شده از صحرا ها و کوه های وحشت و بربریت زن ستیزی را در قالب جعلی و خلاف خواست و ارشادات اسلامی و انسانی جبراً بر مردان و زنان کشور ما روا میدارند. این وظیفه و مسؤولیت سازمانهای بین المللی دفاع از حقوق انسان و زنان است تا جهت نجات زنان و مادران کشور ما و سایر کشور های جهان که قوانین افراط و خشونت به نام شرعیت و اسلام مورد تطبیق قرار میگیرد تحت فشار قرار بگیرد. توجه علمای بزرگ پوهنتونها و مراکز علوم اسلامی در زمینه به وسیله سازمان بین المللی دفاع از قوانین انسانی جلب گردد. از موثریت و نقش جامعۀ بزرگ کشور های اسلامی در زمینه طلب همکاری صورت بگیرد. نقش رهبری مشترک جهان امروزی در ختم خشونت های جهانی منجمله جنگ های موجوده تمرکز پیدا نماید بر نقش و ارزشمندی مادر و طفل که نباید قربانی جنگ ها گردد، فرهنگ مردمان کشور ها مورد تعرض و تجاوز قرار نگیرد. مسؤولیت ها و نقش زن در جوامع انسانی و جایگاه زن به وسیلۀ یک تصمیم مشترک کشور های شامل در سازمان ملل متحد معین گردد. برای رهبران کشور های جهان به خصوص کشور های عقب نگهداشته شده همانند افغانستان ما یک نورم تثبیت شده در مورد نقش و آزادی زنان و سهمگیری فعال شان در همه عرصه های کشور با حفظ و تضمین حقوق مدنی زنان از طریق مجموعۀ عمومی سازمان ملل متحد به مثابه یگانه قانون و سند معتبر تأمین کننده و تضمین دهندۀ حق زن در کشور ما باشد. مورد اجرا قرار گیرد. سازمانهای بشری و امداد برای نجات زنان در کشور ما مشترکاً پروگرامهای را ترتیب و تنظیم نمایند تا مردان و زنان افغان دعوت به اشتراک به سمینار های رهنمودی و ورکشاپ های آموزشی جهت ایجاد محبت و همکاری مردان با زنان جهت سالم اندیشی در مقابل همدیگر آموزش و تربیت اطفال مثمر قرار گیرند. در کاهش خشونت ها همکاری حتمی دو جانب جلب گردد. زنان کشور ما را فقر، محروم بودن از فیض سواد، قوانین تاریک افراط گرایان محلی، نصایح ملاح های بی خبر از علمیت و فضیلت قرآن مجید و مقام زن، در میان اجتماع انسانی به قهر و خشونت مردان شان که شنیده اند و مطالعه و بهره از نعمت قرآن و کتب اسلامی ندارند فرود برده است. باید مقامات دولتی و قضات کشور ما وظیفه معین و مکلفیت دایمی را بنا بر ضرورت ونجات زنان در شرایط موجوده عهده دار گردند. سازمان ملل متحد یکی از شرایط به رسمیت شناختن حکومت ها و رژیم های سیاسی و رهبران را در افغانستان باید تضمین و سهمگیری، آزادی و حرمت به حقوق زنان، مادران و اطفال شان تعیین نمایند. یگانه شیوۀ رسیدن به ختم خشونت علیه زنان در کشور ما را کشانیدن زنان در محیط کار، تولید، آموزش سالم اطفال و خانواده ها، تشکیل انجمن های مشترک فامیلی در محلات، توجه به وضع معیشتی خانواده ها، نشر برنامه های سالم خانواده برای پدران و مادران، کورس های آموزش تربیت و سهمگیری پدران در امور خانه و سپردن مسؤولیت ها برای پدر جهت از میان برداشتن فشار کار خانه بالای مادر یا زن یکی از شیوه های موثر جلوگیری کننده خشونت در اجتماع افغانی میتواند محسوب گردد. برعلاوه در نجات زنان از محتاط شدن به مواد مخدر، کشیدن سگرت، و سایر اعمال خلاف اخلاق اجتماعی آموزشگاه ها و محلات معین تحت نظارت شورای زنان کشور در چوکات سازمان بین المللی آموزش و حمایت از اطفال و مادران مد نظر گرفته شود. از جانبی نباید زنان را که مرتکب جرم اخلاقی و حقوقی خلاف خواست های شان میگردند به محابس کشانید. باید تحت تربیت و آموزش در این موسسات قرار بگیرند. زندان و محبس توقیف خانه ها و یا نظارت خانه ها برای زنان در کشور ما بحران آفریده است. قضات زن جهت جلوگیری از خشونت علیه زنان در مکاتب و آموزشگاه ها هفتۀ یکبار لکچر های خاص تربیتی و رهنمودی را به منظور روشن شدن ذهنیت مردان و زنان آیندۀ کشور که تشکیل خانواده مینمایند رهنمائی بدهند. سن ازدواج میان مردان و زنان مشخص گردد. یکی از عوامل عمده و اساسی خشونت ها نبود یک نورم مشخص برای ازدواج مرد و زن در کشور ما میباشد که معین گردد. نبود این مشخصه باعث خشونت، ادامه جنگ و ناباوری ها در خانواده، محیط و اجتماع میگردد. وظیفۀ علمای کرام، امامان دانشمند مساجد و با تجربه ما جداً باید وظیفۀ اسلامی و ایمانی شان را در زمینه طبق یک برنامۀ منظم تشریحی برای مردان ارائه بدارند و خشونت را در خانواده علیه زنان و اطفال شان را بر اساس حکم شرعی و واقعی آن گوشزد نمایند. زن فرشتۀ نعمت ها و پرورش دهندۀ محبت ها میان روابط انسان در محیط است. روان مادران و زنان شهید کشور خویش را شاد میخواهیم. زن چراغ خانه است.
حرمت و احترام به مقام زن که مادر است.
با احترام سنجر غفاری
تصویر از صفحۀ انترنیتی IRIB
توجه!
کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است
کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد
Copyright©2006Esalat