به استقبال از دو سالگی نشرات وزین (اصالت)
در (اصالت) خوانده ام مضمون درس روزگار نخل باغ وحدت مارا ببخشد برگ و بـــــــــار
ظلمت و بیداد گیتی را زداید از اســــــــــــاس مینهد برکف چراغ روشنا در شام تــــــــــــار
طرح نو ریزد که گیرد ویژگیهای زمــــــــــان کهنگی هارا دهد پیوند با تار وقـــــــــــــــــار
همچو آب زندگانی زنده میسازد وطـــــــــــن خاطرناشاد مارا شاد گرداند بهــــــــــــــــــار
دانش آموز دبیرستانش از فیض علـــــــــــوم مینهد برتارک انسان لوای افتخـــــــــــــــــار
مشت وحدت را گره باید که گردد پرتــــــوان آب جیحون خشک گردد چون رود در شاخسار
قطره دارد در بغل یک قلزم بی پاووســــــــر از شکست کبر شد این بحر ناپیدا کنــــــــــــار
هرزگیهای وجود حزب سازی در وطــــــــن این بدان معناست میتازی به گردون خرســوار
نسل پیشین از چه رو افسرده و زار و زبــون گو برای هر یکی از کنج عزلت سربــــــــــرار
در تقاطع زمان استاده است نسل جــــــــــوان تا بگیرد حرف مضمون از رفیق کشتگـــــــــار
بی طنین است سازما در پیشگاه انقـــــــــلاب کی شود روزی که بینم هر ستمگر پـــــــای دار
بی رمق افتیده آهنگ درای کــــــــــــــاروان ریش زاهد کی دهد آهنگ تنبور تتــــــــــــــار
دین فروشانرا نمیبینم توان رهبــــــــــــــــری رهنوردی را نمیدانند بی نقش دلـــــــــــــــــار
جغد میترسد که بیند روشنی از چشم مــــــهر لطف باران بی اسر گردد بخاک شــــوره زار
ای چپاولگر زخاک و مآمن آزادگــــــــــــــان از دهانت میمکد فردای محشر نیش مــــــــــار
ور به (فرخاری) دهد از جام وحدت قطره یی
بـــاز یابد شوروشـوق جـــلوۀ رفتـــــار پـــــار
مولانا عبدالکبیر (فرخاری) کانادا ونکوور