جمعه، ۱۶ مارچ ۲۰۱۲

خلیل رومان

 

روز نو و سال نو، به تو و به همه مبارک باد!

این گرامیداشت، بهانه ایست برای بازنگری لحظه ها، روز و شب ها، ماه ها و سالی که به عمر خود افزودیم. در دم آخرین ساعت های سالی که از نظر مان دور و دور تر می شود، می ایستیم و به کرده ها و ناکرده هایمان می نگریم. با خود می اندیشیم، اگر چنین می بودم و چنان می کردم، شاید بهتر می بود. اما نباید افسوس و دریغ کرد، زیرا نو روز فرصتی است که می توان سال در پیش رو را، چنان که دلمان خواهد، آرایش داد. شاید تعهدی، قولی و قراری، برنامه ای، تحفه ای، لبخندی، دست فشردنی و بوسه ای، سالی را که آغاز می کنیم، نیکو تر از پار گرداند. اگر امسال این فرصت را داریم، بایستی آن را به کار گیریم، کی می داند، سال دیگر بمانیم، نمانیم . . . .

نفس هردم ز قصر عمر خشتی می کند "بیدل"

پی تعمیر این ویرانه معمار این چنین باید.

همین!

 

 

 

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد

Copyright©2006Esalat

 

www.esalat.org