در عقب در های بستۀ سياسی و نظامی کشور چه ميگذرد؟؟؟
بخش ۲ - پژوهش (نبرد- زيميرو اسکاری)
شکست آمريکا در افغانستان
افغانستان براي دولت بوش آزمايشگاهي بود براي آزمودن دكترين حمله نظامي پيش‌دستانه، سياست يكجانبه‌گرايي و تشكيل ائتلاف ضد جنگ. واشنگتن مي‌دانست بدون حضور قدرتمند درافغانستان نمي‌تواند ژئوپلتيك منطقه را تغيير دهد و سياست جهاني جديد خود را به اجرا بگذارد.
اكنون درافغانستان مشكل جدي مشروعيت قدرت دولت وجود دارد. فوري‌ترين نياز كنوني در افغانستان ضرورت برقراري گفت وگو بين الافغاني است. اين ابتكار عمل بايد تحت نظارت سازمان ملل صورت گيرد. پيش‌بيني وقايع پيش‌رو واقعاً دشوار است. حتي با اضافه شدن نيروهاي تازه نفس پنتاگون به افغانستان، معلوم نيست طالبان واقعاً شكست بخورد. طالبان از حمايت بعضي اعضاي طبقه عوام جامعه افغانستان برخوردار است.تداوم جنگ وبرادرکشي در يك كشور استراتژيك و مهم منطقه توسط ائتلاف غرب بدون شك پيامدهاي جدي دارد. ازجانب ديگردر پي افزايش عمليات نظامي ناتو در افغانستان و کشته شدن تعداد زيادي از مردم عادي در ماههاي اخير، کاسه صبرمردم رالبريزنموده است.
سياست هاي ناتو در تقابل با منافع ملي افغانستان قرار دارد . با سرنگوني طالبان و تشکيل دولت ملي در افغانستان ، انتظار مي رفت نيروهاي ناتو و آمريکا تلاش خود را درجهت تقويت دولت کرزي واردوي ملي متمرکز کنند. اما شرايط کنوني نشان مي دهد که عملکرد ناتو و آمريکا در راستاي کمک به گسترش نفوذ دولت ملي در نقاط مختلف کشور نبوده است . نيروهاي آمريکا و ناتو بدون درنظر گرفتن نيازهاي اصلي افغانستان، تنها به دنبال تحقق منافع و اهداف بلند مدت خود در اين کشور هستند. نيروهاي خارجي مدعي تلاش براي تأمين امنيت ، مبارزه بامواد مخدر و تروريسم هستند، اما آمار بيانگر آن است که خشونت ها تشديد شده و تجارت مواد مخدر نيز گسترش چشمگيري يافته است . سازماندهي مجدد طالبان نيز از ديگر آثار ناکار آمدي ناتو و آمريکا در مبارزه با تروريسم است.
درماه هاي اخير نيروهاي ناتو و آمريکا به بهانه مبارزه با تروريسم ، عمليات نظامي گسترده اي را در مناطق مختلف افغانستان خصوصا در جنوب اين کشور انجام داده اند که بيشترين آسيب ها را به مردم عادي زده است . بمباران هوايي مناطق مسکوني توسط ناتوو آمريکا که مدعي پناه گرفتن تروريست ها در آن مکان ها هستند، خشم مردم را برانگيخته است . در شرايطي که فقر و ناامني حيات اجتماعي و اقتصادي جامعه افغانستان راتهديد مي کند ، افزايش کشتارمردم مظلوم وفقير، همه را به شدت ناراضي کرده است . کارشناسان سياسي معتقدند که افزايش نارضايتي عمومي در افغانستان ، بيش از همه به تضعيف جايگاه دولت کرزي منجر مي شود . زيرا مردم توقع دارند دولت با سياست هاي يکجانبه ناتو و آمريکا مقابله کند.
محافل سياسي دولت کرزي را به دليل برخورد نرم با سياست هاي خشن ناتو و آمريکا به شدت مورد انتقاد قرارداده اند. مردم اتأکيد مي کنند که مخالفت دولت کرزي با سياست هاي غرب و همچنين افزايش اعتراضات مردمي باعث تقويت جبهه ملي در برابر نگاه سود جويانه آمريکا و ناتو خواهد شد. بنابراين اجراي عمليات مستقل ناتوبدون هماهنگي با نيروهاي امنيتي کشور، علاوه بر بروز خشم مردم ، جايگاه دولت کرزي را نيزمخدوش مي کند. به نظر مي رسد سياست هاي آمريکا وناتو درافغانستان که مغاير منافع ملي اين کشور است، تنها به تقويت جبهه مخالفين داخل دولت وطالبان وتروريزم بين المللي منجر مي شود .
روزنامه چینی زبان گلوبال تایمز ، آمریکا را بازنده جنگ افغانستان دانست وبه واشنگتن توصیه‌کرد امسال در سیاست‌های خود درافغانستان تجدید نظر کند. اين روزنامه در گزارشی به نقل از پژوهشگران آمریکانوشت که دخالت‌های آمریکا وجامعه بین‌المللی هنوز نتوانسته ثبات و آرامش را در افغانستان به ارمغان بیاورد. روزنامه بااشاره‌به‌بمب‌گذاریها و عملیات انتحاری درافغانستان احتمال افزایش ناآرامیها در افغانستان را در سال ۲۰۰۸زیاد دانست. براساس‌این گزارش،برغم تبلیغات آمریکا مبنی برمبارزه باطالبان، نیروهای طالبان همچنان درحال تجدید قوا و انجام عملیات تخریبی هستند.
اين نشريه همچنین به نقل از واشنگتن پست می‌نویسد:به علت کاهش عملیات کمک رسانی بین‌المللی ، جنگ افغانستان اکنون به جنگ فراموش شده تبدیل شده است. بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که عملیات قهرآمیز و بمب گذاریها درسال ۲۰۰۷میلادی نسبت به‌سال ماقبل آن حدود ۲۷درصد افزایش یافته است. اين روزنامه بااشاره به‌اجرای ۱۴۰عملیات انتحاری‌درسال ۲۰۰۷درافغانستان به نقل از پژوهشگران آمریکایی خاطر نشان کرد :طی شش سال گذشته، در جنگ ضد تروریسم برهبری آمریکا و ناتو ، نیروهای طالبان به همان میزان که متحمل خسارت شده اند ، قویتر نیز شده‌اند و نارضایتی مردم در افغانستان از روند مبارزه با تروریسم افزایش یافته است. آمریکا باید استراتژی نظامی و اقتصادی خود را در افغانستان مورد تجدید نظر قرار دهد. سال ۲۰۰۸سال کلیدی و حساسی برای آمریکا خواهد بود واین کشور باید تکلیف خود را دو جبهه جنگ عراق‌وافغانستان مشخص نماید.
همچنان روزنامه لاس آنجلس تايمز در گزارشي با اشاره به اوضاع افغانستان نوشت: با قدرت نمايي روزافزون طالبان، جنگ افغانستان فرسايشي شده و آمريكا شاهد از دست دادن حمايت متحدان خود در اين جنگ است.
جنگ در افغانستان به گونه اي نامطلوب به نفع طالبان در حال پيشروي است، ناتو در اين جنگ به دست و پا زدن افتاده و دولت بوش همه توجه خود را معطوف عراق كرده است. آمريكا كه خيلي دير متوجه قدرت گرفتن مجدد طالبان در جنگ شده است، در آينده ناگزير خواهد بود با از دست دادن متحدان خود، به تنهايي اين جنگ را اداره كند. اغلب كشورهاي عضو ناتو در واقع خواهان جنگيدن در افغانستان نيستند، چرا كه در ابتدا تصور مي كردند، براي مأموريت صلح در افغانستان حضور دارند نه شركت در يك جنگ داغ. آخرين حلقه از اين كشورها، كاناداست كه موج احساسات ضد جنگ در آن خطر سقوط دولت را در دل نهفته دارد. متأثر از اين فشار ها بود كه هيأتي متشكل از شخصيتهاي بلندپايه اين كشور به دولت پيشنهاد داده است كه بايد نيروهاي كانادايي در افغانستان فقط در مناطق شمالي كه از امنيت نسبتاً بهتري برخوردار است، حضور يابند و صرفاً به امر بازسازي و آموزش نظاميان اردوي افغانستان مبادرت ورزند.
طالبان با در پيش گرفتن سياست هدف قرار دادن نيروهاي امدادي، استادان وشاگردان مکاتيب ونيروهاي دولت و کسانيکه كه با دولت همكاري مي كنند و كاربرد تاكتيك عمليات انتحاري، به موفقيتي غيرقابل تصور در جنگ نائل آمده است. مؤيد اين امر اين است كه كرزي اعلام كرد: سال گذشته ميلادي پنجاه فيصد يعني بالغ بر۳۰۰هزار نفر بر تعداد كودكاني كه از رفتن به مدکتب بازمانده اند، افزوده شده است.
شمار بم هايي كه ناتو بر سر مردم بي دفاع وطن ريخته از۸۶خوشه در سال۲۰۰۴ به سه هزار و ۵۷۲ در سال ۲۰۰۷ افزايش يافته است.
فیلپ آستون گزارشگر خاص شورای حقوق بشر ملل متحد در مورد قتل های غیرنظامیان، از دولت ، نیروهای خارجی و طالبان خواستار منع کشتار غیرنظامیان شد. گزارشگر مستقل شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد که در سفر دوازده روزه خود به افغانستان از ولایات ناآرام هلمند، قندهار، کنر، ننگرهار و جوزجان دیدن نموده است، وضعیت کشتار غیر نظامیان را در کشور نگران کننده خوانده است.
آستون از دولت ، جامعه جهانی و فرماندهان نظامی خواهان توقف کشتار غیر نظامیان شده است. وی در کنفرانس خبری در کابل گفت: در چهار ماه گذشته، بیش از سی تن افراد ملکی در جریان عملیات مشترک با نیروهای امنیتی دولت و ناتو به قتل رسیده اند.
در همین حال صلیب سرخ جهانی از وضعیت کشتار غیرنظامیان در ولایات ناآرام جنوبی کشور ابراز نگرانی کرده است. فیلپ استون که تلاش دارد با مخالفين گفتگو نماید افزود: افغانستان در لیست کشور هایی قرار دارد که بیشترین قربانی را در جنگ ها و درگیری ها دارد. در همین حال دولت می گویند: گفتگو باطالبان، برای این گروه مشروعیت می دهد و دولت مخالف مذاکره با طالبان می باشد.
دولت چند ی پیش از اعدام چند تن خبر داده بود که با مخالف آستون و سازمان های حقوقی و مدنی روبرو گردید. به گفته آستون طالبان در برابر قتل های غیر قانونی مسئول اند و این گروه مداوم دست به حملات انتحاری و ترور افراد غیر نظامی می زند که این عمل ناقض قانون اساسی افغانستان و قوانین بین المللی می باشد. وی از وضعیت زنان در کشور ابراز نگرانی کرده می گوید:
مشکلات در سیستم عدلی قضائی برای زنان بطور آشکار وجود دارد و دولت کرزی در حکومت هفت ساله خود نتوانسته است کاری برای کاهش خشونت در کشور انجام دهد.
همچنان مردم كانادا با برپايي تظاهرات در بيست شهر مختلف آن کشورخواستار خروج نظاميان اين كشور از افغانستان شدند. مخالفان شركت كانادا در جنگ افغانستان با حمل پلاكاردهاي ضد جنگ، شعار مي دادند: « به اين جنگ پايان دهيد، آن را ادامه ندهيد.» تظاهركنندگان اقدام پارلمان اين كشور در تمديد حضور اردو كانادا در افغانستان را محكوم كردند. همچنين «جان مك كين» نامزد جمهوريخواهان در انتخابات رياست جمهوري آمريكا با انتقاد شديد از سياست هاي كاخ سفيد در افغانستان گفت، سياست هاي ناتو در اين جنگ غلط است چرا كه با كشت خشخاش به عنوان منبع مالي شبه نظاميان مبارزه نمي كند.
اهداف ايران در افغانستان
در زمانی که خشونت در عراق رو به کاهش است، كشورهای همسایه شرقی ایران یعنی پاكستان و افغانستان در بحرانی شدید فرورفته اند. بحران جنگی در افغانستان این کشور را زمین گیرکرده است. برژینسكی مشاور امنیت ملی جیمی كارتر رییس جمهور اسبق آمریكا گفته است: اگر آمریكا تصمیم به ماجراجویی نظامی بگیرد این موضوع علاوه بر ایجاد ناامنی شدید برای اروپا ، باعث خواهد شد كه نیروهای این كشور نیز دست‌كم برای مدت ۲۰سال در منطقه از جمله عراق ، افغانستان و یا حتی پاكستان زمین گیر شوند.
براي افغانستان سال گذشته ميلادي سالي پر از حادثه بود و کمتر خبر خوشي از طريق رسانه ها پخش شد. انفجارهاي پي درپي، حملات انتحاري و جنگ هاي مسلحانه که در بسياري موارد تلفات سنگيني را به همراه داشت، در اين سال شدت کم سابقه اي يافت. بيش از ۱۴۰ حمله انتحاري در طول دوازده ماه، در کشوري که حدود پنجاه هزار نيروي بيگانه و هزاران نفر از نيروهاي امنيتي در آن مشغول تامين امنيت هستند، نمايانگر شدت نا امني و افزايش فعاليت طالبان است؛ نيروي که نزديک به هفت سال پيش، شکست خورده تلقي مي شد. فعاليت طالبان از سال ۲۰۰۲ ميلادي سير صعودي پيموده است. به شکلي که شدت نا امني ها و تلفات ناشي از آن، هر سال به تناسب سال قبل بيشتر شده است. اوسط تلفات ناشي از خشونتها در کشوردر سال ۲۰۰۶، حدود چهار هزار بود، در حالي که براساس گزارشها، در سال ۲۰۰۷ بيش از پنج و نيم هزار نفر کشته شدند. اين تلفات شامل افراد طالبان، غيرنظاميان و نيروهاي امنيتي مي شود.
سازمان ملل متحد با اعلام برنامه کاري خود در سال ۲۰۰۸ براي افغانستان گفته است که تلاش براي فراهم کردن زمينه هاي گفتگوي دولت با طالبان از اولويت هاي اين سازمان در سال جديد خواهد بود. درحالي که نارضايتي ها در مورد ادامه جنگ بين طالبان و نيروهاي امنيتي در حال افزايش است، مذاکرات دولت با طالبان، به منظور يافتن راهي براي پايان دادن به نا امني ها، مي تواند از اهميت زيادي برخوردار باشد.
برخي از محافل سياسي ونظامي که عمدتا مربوط به جبهه ملي هستند، از دست يافتن طالبان به قدرت به شدت نگران هستند و سوالهاي زيادي را در اين مورد مطرح مي کنند که دولت بايد به آن جواب دهد.
مقامات آمريکايي مي گويند شواهدي يافته اند که ايران به طالبان که در مرزهاي پاکستان-افعانستان فعال هستند، اسلحه مي دهد. برخي ازتحليل گران مي گويند دلايلي وجود دارد که طالبان مي تواند در خدمت منافع ايران باشد، به خصوص اينکه تعادل نيروهاي آمريکايي را درمنطقه به هم مي زند و فشارها را از روي برنامه برنامه هسته اي اش منحرف مي کند.
اين تنش ها رابطه بين ايران وافغانستان را پيچيده مي کند، اظهارات مبتني بر دخالت نظامي ايران درافغانستان چيست؟ رابرت گيتس وزير دفاع آمريکا گزارش داده آن مقداري که ما شاهد آن هستيم بيشتر از آن است که باور کنيم اين موضوع درحد قاچاق باشد و يا چيزي مرتبط با تجارت مواد مخدر و يا چيزي که بدون اطلاع دولت ايران درحال رخ دادن است. مقامات آمريکايي مي گويند که سلاح هاي ساخت ايران، که درافغانستان يافت شده اند و طي ماه هاي گذشته، مورد استفاده طالبان قرارگرفته اند،ايراني هستند.
برخي اظهارات گيتس را رد مي کنند ومي گويند که سلاح ها مي تواند از طريق يک کانال سوم به افغانستان قاچاق شده باشد. برخي ديگراظهار مي دارند که سلاح هاي ياد شده توسط عناصر تندروي داخل سپاه پاسداران ايران تهيه مي شوند که دستور کار متفاوتي نسبت به وزارت خارجه را دنبال مي کند. به گونه اي که اين دستور کار حتي با بخش تجارت و اقتصاد ايران درافغانستان نيز مخالف است.
موسسه بين المللي مطالعات استرانژي مي گويد: ما درمورد عناصر صحبت مي کنيم. شايد حتي سازمان هاي جنايي که در مرزهاي فعاليت مي کنند. کارخانجات سلاح ها در ايالت شمالي پاکستان، کاپي هايي از سلاح هاي ساخت ايران را توليد مي کنند.
آيا ايران علاقه مند به بازگشت طالبان به قدرت است؟ ايران و رهبران طالبان هيچگاه با هم دوست نخواهند شد. جنرال لانگتن مي گويد: من کاملا مطمئن هستم که ايران نمي خواهد که حکومت طالبان بارديگر در آن سوي مرزهايش بازگردد که منجر خواهد شد علاوه برپاکستان يک دولت دشمن ديگر نيزدرآن سوي مرزهايش مستقر شود. ايران همچنان نسبت به روابط طالبان با پاکستان مشکوک است، ازطرف ديگر ايران روابط قوي تري را با هند برقرارکرده است، که شامل اعمار جاده اي که دوکشور را از طريق معامله انرژي به هم پيوند مي زند وشرکت هاي بسياري را درهند درگير مي کند. همچنين ايران رابطه بين کابل واسلام آباد را به وسيله افزايش دادن روابط تجارتي با افغانستان دچار نوسان کرده است. موسسه بين المللي مطالعات استراتژي مي گويد: چنين واقعيتي گزينه هاي واشنگتن را براي افزايش فشار برروي ايران محدود مي کند چرا که اگر ايران مرزهاي خود را ببندد، اقتصاد افغانستان سرنگون خواهدشدومردم اين کشورمشکلات زيادي را خواهدديد .
از زمان سقوط طالبان در افغانستان، ايران همسايه‌اي نسبتآخوبي براي ا كشور بوده است و در عين حال كه آرامش و صلح را در مرزهاي خود حفظ كرده است، بسياري از پروژه‌هاي توسعوي را نيز در هرات اجرا نموده است. دولت تاجايکه بيگانه هابرايش اجازه داده است همواره تلاش كرده است روابط ديپلماتيك خود را با ايران حفظ و تحكيم نمايد؛ اگر چه مشكلي كه ايران همواره با اوضاع افغانستان داشته است، حضور نيروهاي غربي در اين كشور بوده است.
همواره ايراني‌ها با حضور نيروهاي آمريكايي در منطقه و همچنين در افغانستان به شدت مخالفت کرده اند. اگرچه دولت ايران بارها چنين موضوعي را انكار كرده است، اما موضوع ضدآمريكايي بودن و مخالفت با حضور آمريكايي‌ها در منطقه امري است كه از سوي افكار عمومي در افغانستان و همچنين در آسياي مرکزي وروسيه مورد مخالفت قرار دارد و همه خواهان خروج نيروهاي خارجي از اين منطقه مي‌باشند.
كرزي در ديدار با بوش تاكيد كرد ايران متحدي ارزشمند براي افغانستان است.
رئيس‌جمهور آمريكا از شنيدن اخبار اين روابط از دهان کرزي عصباني و بر آشفته شد. يكي ديگر از مسائلي كه سبب تقويت روابط ايران و افغانستان ميشود اين است كه افغانستان داراي پيروان شيعه است طوري كه دوازده درصد از مردم كشور شيعه هستند و ايران نيز به عنوان بزرگترين حامي شيعه خواهان داشتن روابط بهترباافغانستان است.
ازطرف ديگرمتاسفانه مدتي است که رژيم بنيادگراي ايران برخوردزشت وغيرانساني را عليه مهاجرين کشورما درپيش گرفته اند . سختگيريها و برخوردهاى سرکوبگرانه و فاشيستى از طرف اداره خارجي گسترش بى سابقه اى يافته است. مسئول امور اتباع خارجي رژيم در خصوص آخرين تصميمات اتخاذ شده در مورد وضعيت اخراج مهاجرين افغانى از ايران، مى گويد: مهاجرينى که از فرصت تعيين شده براى بازگشت به کشورشان تخطى کرده اند، بايد خودشان مصارفات بازگشت را در مرز دوغارون بپردازند.
روزانه دو الى سه هزار نفر از طريق مرز دوغارون روانه افغانستان شده و اين تصميات خصمانه به ٥ هزار نفر در روز افزايش خواهد يافت. در عين حال طرح ممنوعيت اسکان و اقامت و کار مهاجرين در شهرهاى مرزى به اجرا گذاشته شده است .
مدير اتباع خارجي ايران با ارائه آمار و ارقامى در خصوص بازگشت مهاجرين افغانى به کشورشان اعلام کرد. تاکنون ٨٥٠ هزار نفر اخراج شده اند و از تعداد يک ميليون و ٤٠٠ هزار نفر باقى مانده، بقيه بايد تا آخر امسال به کشورشان برگردند. وزارت داخله در آخرين بيانيه بخش امور اتباع خارجي وقيحانه مى گويد: افغان هاى که برگه هاى اقامت شان تمام شده از نظر ما غير قانونى بوده و در صورت دستگيرى توسط نيروى انتظامى به عنوان مجرم به آنها برخورد خواهد شد.
آنچه امروز بر عليه دو ميليون مهاجرمظلوم ما که بيش از دو دهه است در ايران تحت حاکميت جمهورى اسلامى زندگى مى کنند، اعمال مى شود، برخورد بشدت راسيستى و نژادپرستانه مى باشد. متاسفانه اين سياست اساس و برخورد جمهورى اسلامى با مهاجرين افغاني در طول بيش از دو دهه بوده است .
جان و زندگى صدها هزار انسان در اثر اين سياسيت ضد بشرى و راسيستى ايران با تهديد جدى روبر شده است. بازگشت و اخراج به افغانستان يعنى گرسنگى، مرگ، بى امکاناتى، زندگى نامعلوم، بدون امنيت، بدون مکتب ومهاجرين برگشته باصدها مشکل ومعضله دروطن شان روبروميشود .
بر اساس اخبار و گزارشات سازمانهاى مدافع حقوق بشر، امنيت و جان هزاران انسان برگشته درخطربوده وبا صدها مشکل اجتماعي دست وگريبان خواهندشد . در همين حال نقض روزمره حقوق انسانى، ندادن امکانات زندگي به مهاجرين جان هزاران کودک را با خطر مرگ مواجه کرده است. جمهورى اسلامي، سازمان ملل مسئول اين جنايت خواهندبود .
در برابر اين سياست راسيستى و نژاد پرستانه، در برابر اين همه سرکوب و اجحافات اعمال شده در حق به اين انسانها، در برابر سياست ضد انسانى اخراج اجبارى رژيم نبايد ساکت شد. نبايد نظاره گر اين تراژدى انسانى، اين ظلم وبربريت اخندهاي خداناترس ايران شد.
ايران ازجانب ديگربازدوبندهاي با تفگداران جنايت پيشه به شکل ازاشکال درهيزم خانه جنگي ، شرارت گري ، بي بندوباري وشرونفاق پطرول ميپاشد وطي اين سه دهه جنگ ويرانگري بصورت مستقيم نقش داشته واکنون نيزمداخلات ودست اندازي هاي اطلاعاتي ان کشورعملآ احساس ميشود.
توجه !
کاپی و نقل مطلب فوق صرف با ذکر نام و ادرس سایت «اصالت» مجاز است !
یکشنبه، ۱ جون ۲۰۰۸