پنجشنبه، ۲۴ می ۲۰۱۲
نامهء انزجار و پُر از نفرین
من، جمال ناصر، فرزند یکی از هزاران شهید گمنام حزب شهیدان و قهرمانان میباشم که مخاطبم فرید احمد مزدک، که مزدک نشد، میباشد.
رفقای عزیز، ساعت ها اندیشیدم و شب و روز با مادر داغدیده ام صحبت نمودم که فرید یکبار دیگر مرتکب خبط و خطایی نابخشودنی شد و در ضمن از افتخارات رفته گان ما خودرا نادم و شرمنده معرفی نمود.
به یاد پدر شهیدم، که من یگانه وارث آن دلیر مرد هستم، و به یاد همرزمان شهید پدرم و فرزندان آن شهیدان همچو من و به حال شما رزمند گان باورمند و همرزم پدر شهیدم، که تا حال در قید حیات هستید، اینکه امروز میرزمید و یا نه میرزمید، ولی از گذشته پُرافتخارتان و از آرمان بزرگ تان که داشتید و جانانه رزمیدید و مانند فرید نادم و پشیمان نیستید، گریستم. به حال شما و خاموشی شما و مظلومیت خود گریستم، اشک ریختم و باید اشک میرختم و به همرزمان نیمه راه و "شرمنده" همچو فرید ها، که دیگر مایه شرم ابدی برای ترقی خواهان اند، نفرین گفتم. ما بازماندگان شهدای حزب نی تنها حزب دموکراتیک خلق افغانستان را بومی و دموکرات میدانیم، بلکه به خاطر بومی بودن (مردمی بودن) و دموکراتیک بودن حزب افتخار می کنیم و تا پای جان از آن دفاع مینماییم.و از سوی دیگر، به صداقت، پاکی، ایمانداری، وطندوستی و دلیری شما سر سپردگان عزیز حزب افتخار مینماییم.
میدانید، حتی آنهاییکه دیروز چه مسلحانه و چه غیر مسلحانه با آرمانهایی شریفانه شما، که یگانه راه نجات محرومین بوده، در مخالفت قرار داشتند، امروز شریفانه از صداقت، پاکی، دلیر مردی، و وطنپرستی شما عزیزان اعتراف مینمایند، بیشتر ازین چه افتخار دیگر وجود دارد، آنها (مخالفان) حزب شما را بمثابه حزب دموکرات و بومی میشناسند.
میدانید که پدر عزیزم، که یگانه سایه امید من بوده، به امر شما (فرید احمد) در دفاع از ارزشهای والا و انسانی حزب، که برای پدر من حزب بومی و دموکرات بود، علیه دشمنان ترقی و تعالی مردانه وار یکجا با دیگر همرزمان خود رزمید تا مردم وطن عزیز اش در صلح و صفا آرام زندگی نمایند. اعضای دلیر حزب، که از بومی بودن و دموکرات بودنش شما انکار میورزید، مردانه وار به خاطر تطبیق برنامۀ عمل حزب خود در کنار زحمتکشان رزمیدند، رفتند ولی بر نگشتند و در این راه شریفانه مردانه وار و آگاهانه جام شهادت نوشیدند تا مردم شان صاحب زندگی مرفه و انسانی باشد. ما و مردم با احساس وطن عزیز ما به رزمیدن پدرم و همرزمان باورمندش افتخار میکنیم، رزمیدن آنها صرف به خاطر مردم عزیزشان بود و بس. این حقیقت را میتوان در صحبت تاریخی "مارشال" محمد قسیم فهیم در جلسۀ رؤسای امنیت دولتی دریافت. باید یادآور شوم، ایشان حقیقت را درک نموده و آگاهانه در آن جلسه اعتراف کردند. وی افزود، بجاست، و این حق شماست، تا از رزمیدن مردانه وار شما، که سینه های تان را در برابر حمله دشمنان وطن، چه دیروز بوده و چه امروز، سپر نموده اید، شما را فرزندان فداکار، باورمند، وطنپرست، وطن دوست مومن و مسلمان دلیر خطاب نمایم. اینرا گویند مردانگی شخصیکه چهارده سال علیه حکومت دموکراتیک و بومی ما جنگید و حالا درک نموده که رفته گان ما در راه سعادت انسان زحمتکش رزمیده، به خاطر استقلال کشور رزمیده و جان باختند. ولی در مقابل، این شما فرید احمد "مزدک" غیربومی، بیگانه پرست و بی خرد هستید که در کنار آنها خودرا نادم میدانید، درد و رنج نصیبت باد! میدانید، رزمیدن، راه و رسم پدر قهرمانم چه بوده که شما نادم و شرمنده هستید، رزمیدن آنها خدمت به مردم شان بوده، آنها نه در جستجوی ثروت بودند و نی چشم را در غارت اموال مردم خود دوخته بودند که شما نادم و شرمنده باشید. آنها مبارزه را بخاطر اعاده دموکراسی و عدالت اجتماعی نموده و عدالت خواهی آرزوی آنها بوده که آرزوی توده هایی میلیونی کشور نیز بوده و میباشد.
یقیناً شما ثابت ساختید، چون عنصر بیگانه در حزب ما نفوذ کرده بودید؛ شما خودتان غیر بومی بودید و غیر دموکراتیک به آخرین معراج قدرت رسیدید. شما چند بار به امر بیگانه ها به شکل آشکار و مخفی یکبار علیه حزب دموکراتیک خلق افغانستان و رهبر باورمند اش و بار ثانی علیه حاکمیت مردمی خاینانه قرار گرفتید و همرزمان بومی دموکرات و معتقد پدرم را به وحشیان شورای نظار تسلیم نمودید. این حق من است و بخود حق میدهم تا از طرف خود و به نمایندگی از هزاران فرزند شهدایی حزب، که پدرم همیشه برای من و مادر داغدیده ام از دلیر مردی و وطنپرستی آن دلیرمردان سخن میزد و می گفت: که بود و نبود خودرا در حزبم و در بین مردم شریف و با احساس خود میبینم و شاعرانه از افتخارات مردم، وطن و ترقی خواهان یاد آور میشد، از شما سوال کنم که چه باعث شد که یکسره از آن دلیر مردان مؤمن فاصله گرفتید؟ و از سوی دیگر به خود حق میدهم تا از طرف مادر داغدیده ام و هزاران مادر داغدیده دیگر همچو مادر داغدیده و مظلوم من با ایمان قوی و صدایی رسا مراتب نفرت و انزجار خودرا در برابر شما ابراز کنم. میدانید، همرزمان پدرم دلیرانه و بی هراس از آرمان شریفانۀ حزب، اگر منسجم، متحد و یکپارچه هم به دلایل روشن نیستند و از روی ناگذیری در چند سازمان و حزب عضویت دارند، دفاع مینمایند که مایه ی افتخار ما است.
من از برکت مبارزه دادخواهانه، صداقت، وطندوستی، ایمانداری و پاکدستی و پاکنفسی پدرم و همرزمان دلیرش، که به هیچ منحرف تسلیم نشدند و در کنار باورمندان به مبارزه خود به خاطر زحمتکشان ومردم دلیر ادامه دادند، با افتخار در کنار مردم خود در شرایطی که بی عدالتی بیداد میزند در وطن عزیزم با سر بلندی زندگی میکنم؛ روح رفته گان ما شاد! هر روز و در هر جا چه جای کار است و چه در ساحه تحصیل از ایمانداری و باورمندی و خدمت گذاری حزب و حزبی های مومن که همرزمان پدرم اند با سربلندی یاد می شود و ما میشنویم و این از برکت بومی بودن و صداقت آنهاست که حالا در بین مردم خود جا داریم و زندگی میکنیم، ولی شما تمام افتخارات آنهارا نادیده گرفتید و از آن افتخارات اعلام شرمنده گی نمودید. متأسفم که از راه و آرمان شریفانه و انسانی حزب دموکراتیک خلق افغانستان، که یگانه راه نجات زحمتکشان میباشد، نادم و شرمنده میباشید. یقین داشته باشید، مردمان دلیر نتنها در عراق، بلکه در افغانستان هم است، اگر یک عراقی قهرمان بوت خودرا که سمبول انزجار و نفرین بی پایان مردم قهرمان عراق به روی بوش بوده، شما فرید احمد مزدک و همدستان تان نیز منتظر سیلی افغانی عوض بوت عراقی باشید.
آری، آرزو دارم روزی در دیار عبدالرحمن شهید، خیبر شهید، احمدالدین شهید، هدایت شهید، احمدزی شهپور شهید، سنگر شهید، فیض محمد شهید، امیر محمد پروان شهید، پهلوان احمد جان پنجشیری شهید، پویای شهید و خلاصه در دیار هزاران شهید گمنام حزب و وطن و هزاران زنده یاد حزب و وطن بیایید و درس عبرت افغانی نصیب تان شود. باید بدانید که تن به پستی دادید و پستی شما از امروز نیست آغازش توطیه شما و پستی شما علیه حزب ما آغاز شد با شهادت نجیب الله هم ختم نشد و حال با بدست آوردن چند پول به مطبوعات غربی هم برآمدید.
به خاطر داشته باشید که اگر زنده ماندن بقیمت تن دادن به پستی، گذشتن از حیثیت و آبرو و پا ماندن بالای عقاید سیاسی باشد، مرگ صد بار بر آن شرف دارد!
برای فعلأ همین را کافی دانستم تا مراتب انزجار و نفرین خودم را برسم افغانی نثار شما سازم و فقط با شعار مرگ به منحرفین نامۀ خودرا خاتمه میدهم.
جاویدان باد خاطرات پُرافتخار پدران نامدار و شهیدان گلگون کفن حزب ما!
رفقای عزیز، راه شما راه شریفانه و انسانیست؛ در هر کنج و کناری که اقامت دارید و بیشتر از ما امکانات دارید به منحرفان جواب دندان شکن دهید تا درس عبرت گیرند.
نگذارید انسانهای غیر بومی و غیر دموکرات راه بومی و دموکرتیک مارا زیر سوال برند این رسالت شما در برابر پدران و رفته گان شما است.
زنده باد مردم!
جمال ناصر، کارته نو- شهر کابل
* * *
نمک بخوردی و نمکدان بشکستی – آفرینت!
* * *
اظهارات شرمساری فرید مزدک با خبرنگار بی بی سی؟
* * *
از دهلیز «فیسبوک» تا رادیوی BBC
* * *
مزدک: حزب دموکراتیک خلق افغانستان، دموکراتیک نبود
BBC
* * *
پیرامون گفته های فرید احمد مزدک
* * *
به پرسش های هموطنان ما در بیسبوک
در رابطه به فاجعه ی سقوط دولت جمهوری افغانستان و حوادث سال ۱۹۹۲
(«اصالت» در قبال مطالب منتشره در دیدگاه ها هيچ مسووليتي ندارد و با احترام به آزادي بیان و دموکراسي نميخواهد سانسور نمايد و دست رد به سينه نويسنده گان بزند)
